Saturday, August 31, 2024
අන්ස්මාර්ට් අවකාශයක අතරමං කාලයකට පසු...
මේ කාලවකවානුවේ ස්මාර්ට් ෆෝන් එකකට කෙල වී යාම වූ කලී ජීවිතයෙන් තුන්කාලකට ම කෙල වී යාමකි;සමහරවිට ඒ කෙලවරත් පන්නන්නකි.
ඉතින් මටත් පහුගිය ටිකේ වුණේ ඔය සන්තෑසිය ම ය !
සෝෂල් මීඩියා ප්ලැට්ෆෝම් ටිකේ දොරටු විවර කරගන්නට නොහැකි වූයෙන් සම්බන්ධතා වැඩි ම හරියත් බ්ලොක් ය ! ඒවායේ කියවෙන සහ නොකියවෙන දේ ඇසුරෙන් එක එකා ගේ-එකී ගේ අප්ඩේට් ඔක්කොම මිසින් ය ! උන් ඒවායේ වැඩි හරියක් පෙන්වන්නේ බොරුවක් බව ඇත්ත ය. ඒත් 'ඇත්ත හමුවීම්' යයි කියන ලයිව් මුණගැසීමුත් ඒ කියන තරම් ඇත්ත නොවන බවත් ඒ තරමට ම ඇත්තකි.
ඉතින් මම ආයෙමත් සයිබර් අවකාශයට ඇතුලු වන මේ වෙලාව වෙද්දී කවදාවත් හොයාගන්නට බැරි විදියේ හේතු අටෝරාසියක් එක්ක ඡන්මාන්තර වෛරක්කාරයන් පිරිසක් මේකේ ෆ්රෙන්ඩ්ස් කියන ලැයිස්තුවේ උන් අතර මතුව-පැතිර-විසිර තිබුණොත් ඒ ගැනත් කරන්නට කිසිඳු ඉටිගෙඩියක් ඉතිරි නොවනු ඇත.
සයිබර අඹරේ චිත්රපටයක් බලන්නටවත්, කයිවාරුවකට ඇහුම්කන් දෙන්නටවත් මට අවකාශයක් නො වී ය. මගේ ඩේටා මූලාශ්රය ද මේ ස්මාර්ට් ෆෝනය ම වූ බැවිනි. ඒ බැවින් ඒවා මුල් කොට ගත් කතාබහට ද බැරිකේඩ හරහට විය.
අප්රසන්න එලාර්ම් නාදය මිසින්ග් වීම හේතුවෙන් ජීවිතය කොයි තරම් අප්රසන්න අත්දැකීම් කරා පොළා පනීදැයි පසක් කරගන්න ට ලැබුණේ මේ කාලයේ ය.
බැංකු කටයුතු අතින් එකපාරට ම අසූ ගණන්වල අවාසනාවන්ත ජීවියකු බවට මම රූපාන්තරණය වී සිටියෙමි. එබැවින් ඒවා බොහෝමයක් ස්කිපින් වී ගොසිනි.
ජීවිතය ගම්-රටවල සීමාවන් පන්නා කොයි තරම් සුවිසල් පුළුල් වීමකට ගොස් ඇත්දැයි පසක් කරවන්නට ස්මාර්ට් ෆෝනයක් නොමැති අවකාශය අසීරු පාඩමක් මට කියාදෙමින් සිටියේ ය.
මේ අතර හැත්තෑහතර අවුරුද්දක් තිස්සේ කෙරිච්ච ඉටිගෙඩියක් නැතැයි කියමින්, ඒ අහවල් 'ඉටිගෙඩිය' ඉටු කරලීමේ පාරමී මහාමේරු තරමින් දෙසා බාන හිස් මිතුරු-මිතුරියෝ බොහෝ දෙනා මට ලයිව් ද මුණගැසුනි. උන් ද සෝෂල් මීඩියා ප්ලැට්ෆෝම්වල නොයෙක් වෙස්මූණු දරා ගෙන රඟපාමින් සිටිති. ස්මාර්ට් ටෙක්නොලොජියෙන් මෙහා ලෝකය කොයි තරම් පටුදැයි උනුත් නොදන්නා පාඩමක් උන් විසින් කියා දෙමින් සිටියහ.
"උඹ නැති වුණා ම අපට අපිවත් නැති වුණා වගේ" යයි කියමින් මේ අතර තවත් මිතුරු-මිතුරියෝ පිරිසක් පුනරාගමනයක් උදෙසා මට මාවත් තනමින්, දොරටු විවර කරමින්, ව්යාපෘති දියත් කළහ.
මගේ අතට යළි ස්මාර්ට් ෆෝනයක් ලැබින !
උන් කාටත් ස්තූති ය !
ඒත්, දිගු කලක් මිසින් වී තිබූ සයිබරයට පය ගහන්නට මා තුළ වැඩී තිබූ දාර කම්මැලිකමක් තවත් මාසයක් විතර යන තුරු මැඩගන්නට පහසු නො වී ය.
ඒ කම්මැලිකමේ විද්යාව වෙන ම ම කතාවකට සුදුස්සක් යයි සිතමි.
ඉතින් , මට හුරු පුරුදු විදියේ හෙමින් ගමනින්, දැන් යළිත් මම සයිබරයේ සක්මන් කරන්නට පටන් ගෙන සිටිමි.
Subscribe to:
Posts (Atom)