පඔයෙක් වෙන්නට පඹගාලක ට පනින පොරවල් !

ඕන්න, නොවැම්බර් 16, ජනාධිපතිවරණය ! 

ඒත්, කව්ද දන්නේ; අන්තිම වෙනකම් ඉඳල හරි දැන් ඉන්න ජනාධිපති මහ උසාවියෙන් ඇහුවොත් 'මාත් යන්න ඕන පහෙන් ද? ඕක අළුත් උන් ට විතරක් තියෙන එකක් නොවේද හිටං?" කියල, උසාවියත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා පොත බලල අහකලා, "ඔව් නේන්නං" වගේ උත්තරයක් දුන්නොත් එහෙම !

(එහෙව් උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් මඟ බලාන ඉන්න තවත් හිටපු ජනාධිපතියෙකුත් ඉන්නවා තිරය පිටුපස්සේ,"එහෙමනම් මටත් 'දෙපාරයි' කියන සීමාව අදාල නෑ" කියාගන්න)

මේ ඔක්කොම එහෙම හරි මෙහෙම හරි වෙන්නේ,'විධායක ජනාධිපති'  ක්‍රමය අයින් කරනවා- අයින් කරනවා කියන ටොම් පචේ 

මේ පාරත් යාවත්කාලීන කරන ගමන් කියල මේ පාරත් සැකයක් නැහැ ! 

මේක කවදාවත් වෙන්නේ නැහැ; හේතු දෙකක්.

එකක් තමයි, ඒ කියන විධායක ජනාධිපති කමෙන් ඇහිරෙනවා කියන 'ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි අවකාශය' ගැන හාල් කෑල්ලක තරම් හැඟීමක් අතිබහුතරයකට නැති එකයි; ඒක මේ අපේක්ෂක ප්‍රභූතන්ත්‍රය අවුලකින් තොරව දන්න එකයි. දෙවැන්න තමයි, ඇත්ත වශ⁣යෙන් ම 'විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක්' ලංකාවේ නැති එක ! 

(විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් තියෙනවා කියන්න නමි වෙන ම ඡන්දයකින් පත් කරගන්න 'ජනාධිපතියෙක්: ඉඳල විතරකි බැහැ. ඇමති/කැබිනට් මණ්ඩලයක්, අගමැතියෙක් ඉන්න බැහැ.ඒ කියන්නේ විධායක බලය එහෙ මෙහෙ බෙදෙන්න බැහැ. ඕන්න හරි ම උදාහරණයක් ඇමරිකානු එක්සත් ජනපදය ) 

ලංකාවේ දැනුත් විරාජමාන වෙන 1978 ව්‍යවස්ථාව අනූව විධායක හෙවත් නීතිය ක්‍රියාත්මක කෙරෙන බලය තැන් දෙකකට බෙදල තියෙන්නේ. ඒ බෙදීම නාමමාත්‍රිකයි වගේ තමයි; ඒත් හයිය ඇති දෙගොල්ලක් අතරේ පාර්ලිමේන්තුවයි, ජනාධිපතිකමයි බෙදිල ගිය වෙලාව ට තමයි මේකේ ඇත්ත අවුල මතු වෙන්නේ ! ඒත් ඒකටත් හේතුව මෙහෙම විධායක බලය දෙපැත්ත ට බෙදීම ම නෙවෙයි. ඒ විදිය ට බෙදීම හෝ තනි බලයක් පිහිටුවීම කියන දෙකෙන් එකක්වත් හරියට නොකර ගේමක් ගහන්න ඉඩ තියපු එක !

මේ විදියට විධායක බලය තැන් දෙකක ස්ථාපිත කරන 'මිශ්‍ර විධායක' මොඩලය ට හොඳ ම නිදසුන ප්‍රංශයේ දැන් තියෙන ඩිගෝලියානු ව්‍යවස්ථාව. ලංකාවත් ගුරු කොට ගත්ත⁣ කියන මේ ඩිගෝලියානු ව්‍යවස්ථාව එක්කත් ගහපු ගේම තියෙන්නේ විධායකයේ කොටසක් වෙන අගමැති ඇතුළු ඇමති මණ්ඩලය විධායකයේ ඉන්න ගමන් ම ව්‍යවස්ථාදායකයෙත් ඉන්න එක(ප්‍රංශ මොඩලයේ දී විධායකය ට පත් වුණ ගමන් ව්‍යවස්ථාදායකයෙන් ඉවත් වෙනවා) මේක උපාවිච්චියෙන්(අවභාවිතයෙන්) තමයි 'මහරජු' ට ඇඳගත්ත මහින්ද රාජපක්ෂ ඉතිහාසයේ  අඳුරුතම අවධියක් නීත්‍යානුකූල කරගත්තේ.

යහපාලනයේ කානුව ට එහා අඩියක්වත් තියාගන්න අසමත් වුණ මේ ඩීල්පාල ආණ්ඩුව කාලේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පැත්තෙන් දිනා ගත් ලොකු ම ජයග්‍රහනය වෙන්⁣නේ (අර 'කානුව' ඉසව්ව) 19 වන සංශෝධනය. අවුල් ඇතිව හරි මේකෙන් අර ජනාධිපති ධූරය ට තියෙන ඒකාධිපති මට්ටමේ බලතල ඔළුව ට, ඇඟ ට ටිකක් දැනෙන තරමින් අඩු කළා. අර දවස් 51 විගඩම් කුමන්ත්‍රණය ශ්‍රේෂ්ටාධිකරණයෙන් ඉවරයක් (?) කරගන්න පුළුවන් වුනේ ඔන්න ඕක උදව් කරගෙන. එතැන ඉඳන් 19 කීව ගමන් රජ හීනෙන් පෙළෙන ඕන ම සර්පයෙක් අඳු⁣කොල දැක්ක සයිස් එකෙන් පරල වෙන්නේ ඔන්න ඕකයි ! 

දැන් ඉතින් මේ ලියමන ඉවර කරගන්න උඩ ට ආයි කිට්ටු කරමු.  ඉවරයක් කරනව කීව ජනාධිපතිකම ඔන්න ඔහේ තවත් එකෙකුටත් දීල ම බලමු වගේ එකකින් එන නොවැම්බර් 16ත් ඡන්ද කෙළියක් කරගත්තොත්, ඒකෙන් වින් කරන සර්පයා ට ලැබෙන්නේ කොයි විදියේ බල විමානයක් ද ?

 නිල කාලය අවුරුදු පහයි; උපරිම දෙපාරයි.

පාර්ලිමේන්තුවේ එකඟතාවයක් නැතිව අන්තිම මාස 6 වෙනතුරු ඒක විසුරුවා හරින්න බැහැ.

අගමැති පත් වෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයෙන්. ඇමතිවරු නිර්දේශ කෙරෙන්නේ අගමැති මගින්. විෂයයන් බෙදද්දී අගමැති විමසිය යුතුයි. 

රාජ්‍ය සේවය, අධිකරණය ආදි විධායක- පරිපාලන- අධිකරණ ක්ෂෙත්‍රවල පාලනය ස්වාධීන කොමිෂන් හරහා. ජනාධිපති ට තියෙන පත්වීම් ලියුමට අත්සන තියන්න සිදු වෙන බලය විතරයි. 

මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවීම යටතේ ජනාධිපතිවරයා අධිකරණය ඉදිරියට නීතිපති මගින් කැඳවිය හැකියි. 

ඔහොම ⁣ඔහොම බලා ගෙන යද්දී දැන් පත් වෙන ජනාධිපති කියන්නේ අර 'රජ' මේනියාවෙන් පෙළෙන උඩහ- පහළ කොයි උන්දෑටත් අනුව 'පඹ තනතුරක්' !!!

දැන් මගේ ප්‍රශ්නය මේකයි;

අර රාජකීය මානසිකත්වයක ඉන්න පට්ට පොරවල් මේ වගේ පඹයෙක් වෙන්න මේ තරම් පොරකන්නේ ඇයි ?

මේක