2020 අවතාරයෙන් ගැලවෙනු වස් 21 !

 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 21  වන සංශෝධනය, හෙට, 23 සදුදා, ඇමති මණ්ඩලයේ අනුමැතියට ඉදිරිපත් කරන බව ඇමති විජේදාස රාජපක්ෂ කියනවා. ඇමති මණ්ඩල අනුමැතිය ලබපු  වහා ම පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන බවත් කියනවා. 

මේ එක්ක සිග්සැග් සංශෝධන රටාවක් පේන්න තියෙනවා. 

'78 ව්‍යවස්ථාව මිශ්‍ර විධායක ක්‍රමයක් පදනම් කර ගත් ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක්. ඒක විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් කියන ජනප්‍රිය බේගලය බොහෝ දෙනා දරා ඉන්නේ, පත් වෙන ජනාධිපතිවරයාට අතිවිශාල බලතල ප්‍රමාණයක් මදිවට කොහේවත් නැති මුක්තියේ (නඩු පැවරීමෙන් නිදහස්) තත්වයකුත් ඇති කරල තියෙන නිසා වෙන්න පුළුවන්. 17 වන සංශෝධනයෙන් මේ බලතල වල විශාල අඩු කිරීමක් වගේ ම පාලනය කිරීමක් කළා. නැවත 18 සංශෝධනය මගින් තිබුණටත් වඩා නරක විදියේ බලතල අත්කර ගැනීමක් කළා. නැවත 19න් අඩු කරලා,  පාලනය කිරීමකුත් කළා. නැවත 20න් ඉතිහාසයේ නරක ම සංශෝධනය වන 18ත් ඉක්මවා වන පවරා ගැනීමක් කළා. ඒක දිරව ගන්න බැරි තරම් බලයක්. මේ වෙද්දී ඒ පවරපු පාර්ලිමේන්තුව විතරක් නෙවෙයි, ඒ ලබපු ජනාධිපතිවරයත් ඒක අතාරින්න එකග වෙලා ලු !

යහපාලන ආණ්ඩුව ඇතුළට රිංගලා, රාජපක්ෂ මාෆියාවේ නඩු ෆයිල් යට ගහල, මේ සිංහල-බෞද්ධ මහාරාජෝත්තම පාලනය පිහිටුවන්න බොක්කෙන් ම ඇප කැප වුණ විජේදාස රාජපක්ෂ අතින් තමයි දැන් මේ 21 හරහා වෙන අත්හැරීමත් යෝජනා වෙන්න යන්නේ ! 

එයා ද ඇතුළු ව පොදුජන පෙරමුණේ 'ස්වාධීන' යයි කියාගන්නා කණ්ඩායමත්,පක්ෂ දහයේ කණ්ඩායම කියන හාදයොත්, ශ්‍රීලනිපයත්(වෙනස මගෙන් අහන්න එපා. මම දන්නෙත් නෑ. ඒ එයාල හදුන්වගන්න විදි) අප්‍රේල් 22 කතානායකට යෝජනාවලියක් දීල තියෙනවා. 19 සංශෝධනයේ තිබුණ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව සහ ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවන් ආයෙමත් බලාත්මක කරන්න ඒකෙන් යෝජනා වෙනවලු.  ඒ විදියට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ අනුමැතියකින් මිස කිසිම කොමිෂන් සභාවක පත් කිරිමක් කරන්නවත්, ඒ ඒ කොමිෂන් සභාවල අනුමැතියකින් මිස ඒවායෙන් කෙරෙන ඉහළ නිලධාරීන් පත් කිරීම් කරන්නවත් ජනාධිපතිවරයාට බැහැ. සමගි ජන බලවේගය ඉදිරිපත් කරපු යෝජනාවලියේ විධායක ජනාධිපති ධූරය අහෝසි කිරීමක් ගැනත්, සංවරණ හා තුලන (Check & Balance) ක්‍රමයක් එක්ක ව්‍යවස්ථාදායක, විධායක, අධිකරණ බලතල ඒ ඒ ආයතනවලට පැහැදිලිව වෙන් කිරීමකුත් යෝජනා වෙලා තියෙනවලු. 

මේක සුබ සිහිනයක් ! 

හැබැයි අමතක කරන්න එපා, 19ත් මදි තත්වයක රට තිබුණේ. තවදුරටත් මේ වෙනස්‍කම් කරන්න යන්නේ මේ විනාශකාරී  ආඥාදායකත්වයට රට ඇද ගෙන ගිය බහුතර පොහොට්ටුවාදී පාලනයක් එක්ක. 

මේ අතර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනයක් ගැන අපට ඇති බරපතල ම අභියෝගය වන ජාතික ප්‍රශ්නය විසදන නැනෝවක් තරම් දෙයක් මේවා තුළ නෑ. 

ඒ නිසා ම ලත් තැන ම ලොප් වෙන්නත් ඉඩ  වැඩියි. 

මේ අභියෝග ජයගන්න නම් එළියේ ශක්තිමත් සිවිල් සමාජ ව්‍යාපාරයක් තියෙන එක අත්‍යාවශ්‍යයි. ඒත් එහෙම එකකුත් ලංකාවේ නෑ. ඒ වෙනුවට අතරමැද මට්ටමේ පොරවල් ටිකක් හදුනගන්න පුළුවන් සිවිල් සමාජ හැටියට පෙනී ඉන්න. මේ අය පාව්චිචි කරල හරි මේ වෙලාවේ එළියෙන් බලපෑමක් ගොඩනැගුවේ නැත්නම් රනිල් වික්‍රමසිංහ පාර්ලිමේන්තුවේ තනියෙන් ගහන ගේමටත් කෙල වෙන්න ඇරලා, 'ඕක තමයි අපි කිව්වේ රනිල් ට බෑ;රනිල් පාවා දෙන්නා" කියලා හාන්සි වෙලා, කෙල වීමේ සතුට විදගන්න ඇති තරම් 'නිදහස' දිනා ගතෑකි. 

රට පුරා අයාලේ යමින් තියෙන කලහකාරී විරෝධතාවලට ඔළුවක් හයි කරගන්න වෙනවා. 

පළාත් මට්ටමේ දැනට තියෙන පරිපාලන ඒකක වෙන පළාත් සභාවලට දේශපාලන බලය පැවරෙන පුළුල්‍ කිරීමක්, සියළු ම පාලන ආයතන, ඒ ඒ පාලන ආයතන හරහා විතරක් නෙවෙයි සෘජුව ම ජනතාව හරහාත් තුලනය හා සංවරණය වෙන ක්‍රමයක් ඇතුලත් කිරීමත්, තොරතුරු අයිතිය වගේ ඒවා වඩා ගැඹුරු හා බලගතු කිරීමත්, ආගම රාජ්‍යයෙන් නිදහස් කිරීමත් වගේ සංශෝධන දිහාට තල්ලු කරගන්න පුළුවන් නම් මම කැමතියි. තව එකක්;ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව ඇතුළේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටත නියෝජිතයන් ප්‍රමාණය වැඩි කිරීමත් වැදගත් වේවි. ඒක 19 ගෙනෙද්දිත් ඇමති මණ්ඩල කෙටුම්පතේ තියලා, පස්සේ පොදු පෙරමුණු වැඩි බලය ඇති පාර්ලිමේන්තුව විසින් කප්පාදු කරපු ඉදිරිගාමී යෝජනාවක්. 

'ගෝටාගෝහෝම්' වගේ පට්ට සීමිත, අදේශපාලනික සටන්පාඨයක් පිටුපස තියෙන, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන ඇත්ත ප්‍රශ්නවලට උත්තර හොයාගන්න පාර මේ දිහාවෙන් විවෘත වේගෙන එන බවයි මගේ විශ්වාසය.

සැමට ලැබෙන, සැමට කෙලවෙන රාජපක්ෂ මාෆියා රාජ්‍යය

රාජපක්ෂලා ගේ කළු සල්ලි සුදු කරන ඕස්ට්‍රේලියානු මූලයක් වෙන කේස් වගේකට අහු වෙලා ! ඒ පරීක්ෂණ අස්සේ මේ කුණුත් මාට්ටු වෙමින් යන හැඩයි.
ඕස්ට්‍රේලියානු ABC මාධ්‍ය ජාලයේ Four Corners වැඩසටහනෙන් එළියට දාපු තොරතුරු එන වීඩියෝවේ 30.57 ඉදලා අවසානය (43.35) දක්වා ම තියෙන්නේ ලංකාව ගැන. මට ඒකත් එක්ක LankaENews හෙළිදරව්වකුත්, තවත් මූලාශ්‍ර කීපයකින් ආපු තොරතුරුත් එක්ක ලොකු කතාවක් දැනෙන්න ගත්තා. සමහර තොරතුරු තහවුරු කරගත්තට පස්සේ ලියන්න තියලා, දැනට මේ ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයන්වල හෙළිදරව් ගැන විතරක් ලියන්න හිතුවා.
ඊනිව්ස් හෙළිදරව්ව කියනවා ලංකාවේ රාජපක්ෂ බැංකු කටයුත්ත කරන්නේ නිමල් පෙරේරා සහ ධම්මික පෙරේරා කියලා. දැන් වෙද්දි ඒ පෝලිමේ ඉස්සරහට ඇවිත් තියෙන්නේ ඉෂාර නානායක්කාර කියල තවදුරටත් ඒ වාර්තාව කියනවා.
Venture Capital සමාගම හැටියට පෙනී ඉන්න නිමල් පෙරේරා නාමල් රාජපක්ෂ වෙනුවෙන් කොළඹ කොටස් වෙළදපොළේ ගිණුමක් ඇරලා රුපියල් ලක්ෂ පහළොවක කොටස් මිළට අරන් තෑගි කිරීමෙන් මේ වැඩපිළිවෙලට ඇතුල් වෙන හැටිත්, ඉන් පස්සේ නාමල් සම්බන්ධය හරහා ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංග ඇතුළු නිලධර තන්ත්‍රයේ උදව්වෙන් කොළඹ කොටස් වෙළදපොළ තමන්ගේ ග්‍රහණයට ගන්න විදියත් මේ වාර්තාව සවිස්තරාත්මකව පෙන්නල දෙනවා. නාමල් අන්තර්ජාල මුදල් ගිණුමකට මාරු වුණාට පස්සේ එතෙක් නාමල් ගේ ක්‍රමයට වෙනස් ව බිස්නස් මිත්‍රයෝ හරහා හැන්ඩ්ල් කරමින් හිටපු අප්පච්චි, මහින්ද ගේ සල්ලිත් ක්‍රිප්ටෝ කරන්සි හැටියට එතැන ගොනු වුණා ලු.
ඩොලර් කොල හැටියට ඒ නිසා මළාට අල්ලන්න බැරි නිධානයක් මේ දැන් තියෙන්නේ.
අර්ථසාධක අරමුදල වගේ රජයේ අරමුදල් සල්ලි සහ පහසුකම් රාජපක්ෂලා විසින් මේ විදියට ආයෝජනය කරවීම හරහා බිහි වුණ මාෆියා බිස්නස් කල්ලියක් මේ දේශපාලනය යටින් මෙහෙයවමින් ඉන්න බව පැහැදිලියි. මේ කල්ලිය විසින් නිදහස් වෙළදපොළ සම්පූර්ණයෙන් ම අකර්මන්‍ය කරවලා, රට-දැය-සමය ගැන අතොරක් නැතිව මතුරන දෘෂ්ටිවාදයකින් තමන් ගේ මාෆියා ව්‍යාපෘතිය තහවුරු කර ගෙන තියෙන ලකුණු දැන් වැඩි වැඩියෙන් එළිදරව් වෙන්න අරන්.
ඕස්ට්‍රේලියාවේ Aspen Medical නමින් තියෙන සමාගමත් මේ විදියේ ගේමක් ගහපු සමාගමක් බව දැන් එන මේ තොරතුරුවලින් පේනවා. (පේන විදියට ඒ වැඩෙත් ගුරූ මේ පැත්තේ වෙන්නත් පුළුවන් !) දක්ෂිණාංශික වර්ගවාදී ලිබරල් පක්ෂයේ සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා වුණ මයිකල් වූල්ඩ්‍රිච් මේ ගේමේ මහ මොළකරු හැටියට සැක කරනවා. සාමාන්‍ය පිළිවෙල නඩත්තු කරන්න අමාරු වෙන කෝවිඩ් වගේ තත්වයන් අවභාවිත කරල ඇස්පන් කොම්පැනියට රත්තරන් ආයෝජන අවස්ථා උදාකරලා, අනුන්ගේ සල්ලිවලින් ඩොලර් මිලියන් ගණන් ලාබ අත් කරගන්න පාර හැදෙන්නේ එතැනින්. ඒ මංකොල්ලකාරී සම්බන්ධතා සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රික ලේබර් පක්ෂය හරහාත් ගිහින් තියෙන බව Four Corners  වැඩසටහන පෙන්වා දෙනවා.
හැබැයි, මේවා ඕස්ට්‍රේලියානු ජනමාධ්‍ය, නීතිඥයන්, සිවිල් ක්‍රියාකාරින් වගේ ම වින්දිතයන් බවට පත් වුණ  ඉතා ම සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගෙන් යුත් සිවිල් සමාජය හරහා දැන් අභියෝගයට ලක් වෙමින් තියෙනවා. ලංකාවට ඒක ටිකක් දුර ඈත හීනයක් වුණත්, ඕස්ට්‍රේලියානු බලපෑම කාන්දු වීමේ ප්‍රතිඵලයක් නැති ම වෙන එකක් නෑ.
2012 දී හම්බන්තොට ඇදන් 900ක් ඇති දිස්ත්‍රික් මහ රෝහල ගොඩනගන්න උපකරණ, බෙහෙත් සහ වෙනත් සේවා සැපයීම සදහා ඇස්පන් සමාගම ඕස්ට්‍රේලියානු රජයේ මේ චෞර රැළ හරහා නිර්දේශ වෙනවා. Four Corners වැඩසටහනේ දී එළිදරව් කෙරෙන විදියට ඒ සතයක් වත් ඉස්පිරිතාලෙට ඇවිත් නෑ. ඒ වෙනුවට වෙන්නේ යුරෝ මිලියන 1.4ක(1,428,090.75) මුදලක් බ්‍රිතාන්‍ය වර්ජින් දූපත් හී ලියාපදිංචි Sabre Vision Holdings වෙතට 'උප කොන්ත්‍රාත්තුවක' හැඩයෙන් එන එක. මේ සමාගමේ හිමිකරු හැටියට ලියාපදිංචි අර කියන නිමල් පෙරේරා. එයා මේ ගැන රූපවාහිනී වැඩසටහනට සහ FCIDයට කියන්නේ කතා දෙකක්. මේ අතරේ ඇස්පන් සමාගමේ ලේඛණ අනූව ඔවුන් මේ ඉස්පිරිතාල ව්‍යාපෘතියේ කරල තියෙන්නේ 'කොහෙන්දෝ' ආපු මුදලක් 4% කොමිෂන් එකකට සැබ්රේ විෂන් හෝල්ඩින්ග්ස් වෙතට මාරු කරන එක ! සල්ලි කාගෙද කියල දැන් චිත්‍රය පැහැදිලි ඇති.
මේ මාෆියා බිස්නස් රටාව පදනම් වෙලා තියෙන්නේ දැවැන්ත රාජ්‍ය අංශයක් ඇති සුබසාධක රාජ්‍යයක් මත. ඒකෙන් තමයි ආයෝජනයට උවමනා ප්‍රාග්ධනය මංකොල්ල කන්නේ. කරදරයක් නැතිව ඒක කර ගෙන යන්න ඕන කරන 'ආරක්ෂක යාන්ත්‍රණය' ඒකෙම කොටසක් විදියට ශක්තිමත් කෙරෙනවා. අදටත් අපේ වැය ශීර්ෂයේ උඩ ම තැන් වෙන් වෙන්නේ ආරක්ෂක වියදම්වලට. මේ වැඩේ කරන් යන්න හිට්ලර් පන්නයේ ඒකාධිපතිත්වයක් තිබ්බනම් ලේසියි කියල සිතුවිලි පහළ වෙනවා. කට්ටිය හිට්ලර් කෙනෙක් හීනෙනුත් ඉල්ලනවා. ඒ අතර 'දේශීයත්වය' ගැන, ලෝක බැංකු ප්ලග් ගලවන 'අධිරාජ්‍ය විරෝධය' ගැන කයිවාරු දෝරේ ගලනවා. මේවා මතුරන ගොඩ දෙනෙක් දන්නේ නැතිව ඇති ඒවා සේවය කරන්නේ අර මාෆියා කල්ලියේ අභිලාශයන්ට කියලා.
දැන් ඔය වැඩේ ආයුෂ එච්චර දිග නෑ. 

දැන් අපි ඇවිත් තියෙන්නේ ඒ කෙලවරට.
කෙළවර ආර්ථික අර්බුදයෙන් අල්ල ගෙන හිටියොත් සර්පයාගේ නැට්ට පැත්තෙන් අල්ලගත්ත හාදයාට වෙච්ච දේ ආයිමත් වේවි.
ඔළුව....ඉතා ම පරිස්සමින් සර්පයා ගේ වගේ ම අපෙත් ඔළුව ගැන ඔළුව යොමු කරමු.
(Four Corners හෙළිදරව්ව;
https://youtu.be/FoQKMfA3zPA )

නිමූලර් සහ කුට්ටමනී දඹුල්ලේ දී ඔබ අමතයි

 මේක ලියන්න ගන්න කොට ජීවිතයක්; ඊළග පැය කීපයකදී තව කී දෙනෙක් ද කියන්න බෑ. මරණ, තුවාල, අහිමිවීම්, අනාථවීම්...රඹුක්කන පොලිස් හමුදා ප්‍රහාරයේ ශේෂපත්‍රය ගණන් හැදෙන මොහොතක්.

යාළුවෙක් කියල තිබුණා, මේ අය පාර හරස් කර ගෙන, උදේ ඉදන්, තෙල් බෙදාහැරීමටත්, අනිත් ගමනාගමනයටත් බාධා කළා කියලා. ඊයේ තෙල් මිළ ආයි වැඩි වුණා. මෙහෙම යද්දී ,තව වැඩි දවසක් මේ ප්‍රවාහනයවත් දුවවන්න වෙන්නේ නෑ. උඹල-අපි ඔක්කොම වෙනුවෙන් ඒ කතාව ඇහෙන්න කියන්න මේ කොල්ලන්ට ජීවිත දෙන්න වුණා.  

තවත් යාළුවෙක් අහල තිබුණේ, "ඒ මිනිස්සුන්ට හඩක් ලැබෙන්නේ එහෙම කිරීමෙන් විතරක්නම්, ඒකට මොකද කරන්නේ " කියලා. රතුපස්වල මිනිස්සුන්ට වතුර ප්‍රශ්නය විසදගන්න සතියක් පුරා පිට්ටනියක කැම්පේන් කරල, යුක්තියක්-සාධාරණයක් තියා හඩක්වත් නැති තැන පාරට එන්න වුණ බව ඒ යාළුව මතක් කරල තිබුණා. 

නිදහස් වෙළද කළාපයේ සේවකයන් තමන් ගේ අර්ථසාධකේ බේරගන්න මේ විදියට පාරට ආපු වෙලාවේ රොෂේන් චානක ට අමුඅමුවේ වෙඩි තියල මරල දැම්මා. මම ඒ මළගෙදර ගියා. අද පොලිස් ඇමතියා, එදා බස්නාහිර මහ ඇමතියා, පුටු දෙකක විතර ඉඩක් අවුරගෙන මළගෙදර වාඩි ලාගෙන හිටියා. යන එන පාර පටන් ගන්න තැන ඉදන් ම මිලිටරිය. "දරුවගේ මිනිය තියන තැනත්, අවසන් කටයුතු කෙරෙන විදියත් හමුදාවෙන් තීරණය කළේ. දරුවව මරාගත්තා මදිවට දැන් මේ අපේම ගෙදර අපිව හිරකාරයෝ කරලා" තාත්තා ගේ ඒ වචනවල තිබුණ දුක විතරක් නෙවෙයි කේන්තියත් අද මේ උදුරගැනීම් දැනෙන හැම කෙනෙකුටම දැනෙන බව මම දන්නවා.  

මේ වගේ ම තෙල් ප්‍රශ්නයකට හලාවත තිබුණ කැම්පේන් එකකට මිලිටරි ප්‍රහාර එල්ල කරල මරා දාපු ධීවර තාත්තව මට මතක් වෙනවා. 

මේ හැම මනුස්සයෙක් ම ඉල්ලුවේ ජීවිතයට ඉඩක්. මරා දැමුණු ඒ හැම ජීවිතයක් ම, ඒ එක්ක ජීවත් වුණ, අද ජීවත් වෙන මගෙත්, උඹලගෙත් ජීවිත වෙනුවෙන් කරපු පූජාවක්.  උන් මළේ අපට හොද ජීවිතයක් සහතික කරන්න. 

විමුක්ති කොටින්ගේ මරා ගෙන මැරෙන බ්‍රිගේඩ් එක, නැත්නම් කළුකොටි බලකායේ ගීතයක මෙහෙම කියවෙන බව මළවුන්ගේ දා හමු වුණ මිත්‍රයෙක් කීවා. "අපේ ජනතාවට නිදහසේ ජීවත්වන්නට බිමක් උදෙසා අපේ දිවි පුදන්නෙමු; එහෙත් ඇවැසි නැත අපේ මළකදටවත් බිම් අගලක්වත්" ඒත් ඔවුන් වෙනුවෙනුත් සිහිවටනයක්, 'මහවිරුවන් නිදනා බිම' නම් සුසානයේ වෙන් කර තිබුණා. සිමෙන්ති හිග නිසා ලැබෙන විදියට ඒවා හදන තුරු ලී වලින් ඒ තැන් වෙන් කොට තිබුණා. සටන් කොට මිය ගිය සාමාන්‍ය වැසියා වෙනුවෙන් පවා ඒ තැන්වල ඉඩක් වෙන් කර තිබුණා. ඒ සිහිවටන සියල්ල ඩෝසර් කර, ඒවා මත හෝටල්, සෙල්ලම් පිට්ටනි හදා, මිලිටරිය විසින් ඒවා ආදායමක් ලබමින් අද පවත්වා ගෙන යනවා. ඒ තැන්වල තිබූ සිහිවටන ඒ පොළොව පුරාමත් විසිරී, ඉමක් කොනක් නැති සිත් අවකාශයේ තැන්පත් වෙලා. දීපචෙල්වම් ලියනවා, 'ස්මාරක ශිලාවත' නමින් සිංහලට පරිවර්තනය කෙරුන 'මාදගල්' පොත. මරා දැමුණු ජීවිත විතරක් නෙවෙයි, මතකයත් විනාශ කරන්න පින්තූර ඇල්බම් හොයා ගෙන එන මිලිටරිය ගැන, ඒ මහා මර්දනය මැද, පොඩි කළුගලක් තියල, එතැනට පානක් පත්තු කරල රැකගන්න තැත් කරන ඒ මතකය ගැන මාදගල් පොත ජීවමාන සාක්ෂියක් දෙනවා. 

උතුරට කරන්ට් එක, බෙහෙත්, සෙල්ලම් බඩු පවා තහනම් කරපු මර්දනයක් ගැන මතකය අදටත් අත්දැකීමක් තරම්. 

අද රඹුක්කන දී වුණ දේ ම උතුරේ දී වුණා. ඇත්තටම ඒකටත් වඩා එහා දේවල්.  ඒකට පින්තූරයක් ගැනීම වගේ සරල පුංචි ක්‍රියාවක් ඇති. ඉස්කෝලේ විභාගේ ලියන්න ගිය ක්‍රිශාන්ති කුමාරස්වාමි වගේ පුංචි කෙල්ලෙක්ට වධහිංසා කරල මරල දාන්නේ ඔය මොන මගුලක්වත් කරල නෙවෙයි. එක අපරාධයක් ගැන බේරෙන්න බැරි තැන වැරදිකරු කෙරුන මිලිටරි සොල්දාදුවෙක්, සමූහ මිනීවළක් පෙන්නල කියනවා, "මම විතරක් නෙවෙයි ඔහොම දේවල් කළේ" කියල. 

2009 දී මානුෂික මෙහෙයුම කියල නම් දීපු මිලිටරි ප්‍රහාර මාලාවේදී තොරතුරක් නැති ලක්ෂ දෙකකට කිට්ටු මිනිස් ජීවිත ගැන රායප්පු ජෝෂප් හිටපු අගරදගුරු ප්‍රශ්න කරනවා. අපේ කට්ටිය කීව නේද එතකොට උන්නාන්සේ 'කොටියෙක්' කියලා. ඒ මරා දාපු, නැති වුණ හැමෝමත් කොටි; නැත්නම් කොටි සහායකයෝ කීව නේ. 

"යුක්තිය වෙනුවෙන් පෙනීහිටින්නේ කොටි නම්, අපි කොටි තමයි" කියල නුගේගොඩ දී බාහු සහෝ (වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න) කියපු කතාව මට අදටත් ආදරණීය කතාවක්. මේ මහා සමාජය අස්සේ ඒක කියාගන්න කොන්දක් තිබුණේ අතලොස්සකට විතරයි. 

අද රඹුක්කන දී මරා දමපු මේ තරුණයෝ අන්තවාදීන් කියල රාජ්‍යයෙන් නම් කරාවි. ජීවන වියදම,බඩගින්න, බෙහෙත් ටික, ගෑස්,...මේ වගේ ජීවිතයේ ප්‍රාථමික ඕනඑපාකම් වෙනුවෙන් සෙල්ෆියක් ගහල හරි උද්ඝෝෂණයට එකතු වෙන  හැම එකාමත්, එකීමත් අන්තවාදියෝ කියල ආණ්ඩුවන් දැනටමත්  නම් කරල තියෙන්නේ. මේ අත්දැකීම උතුරටනම් අමුතු නෑ. 'ත්‍රස්තවාදීන්' කියල නම් කෙරුවේ කව්ද, කාටද, ඇයි කියන එක උතුර හොදින් ම දන්න දෙයක්. 

නිදහස,ගෞරවනීය ජීවිතයක් වෙනුවෙන් හැම අහිංසාවාදී හඩක් ම යට කරල, පාගල,පොඩි කරල දාද්දී උතුරට බලකෙරුනා මරාගෙන මැරෙන්න. දකුණට බලකෙරුනා ප්‍රාථමික ඕනෑඑපාකම් වෙනුවෙන්,ජීවිතයේ පුංචිම දේවල් වෙනුවෙන් පවා මරන්න. ඒකට බදවගත්ත දකුණේ උන්ට අංතට්ටු පැළදෙව්වා 'රණවිරුවෝ' කියලා. ඇඩ්වටයිසින් කොම්පැනිවලින් උඹලගේ අපේ ඔළු හෝදගෙන ගියා, 'ඒ තවත් අසරණයෝ නෙවෙයි රට-දැය-සමය වෙනුවෙන් දිවි දෙන වීරයෝ' කියලා. උඹලා ඒක ඇදගෙන,උස්සගෙන ගියා. 

උතුරේ මැරීවැටුනු 'ත්‍රස්තවාදීන්' ගැන සතුටින් කිරිබත් බෙදුවා උඹලා; උඹලට ඒක වෙද්දී, උතුර ඒක කෙරුවෙත් නෑ; කරන්නෙත් නෑ. ඒ අතින් උන් දකුණේ උඹලට වඩා පට්ට ඇඩ්වාන්ස්. 

ඒ පරිනතකම, අත්දැකීම් එක්ක. 

දැන් මේ අමාරු මොහොතේ ඒ අත්දැකීම ආයේමත් අපේ දොරට තට්ටු කරන් අරන්.

දකුණේ සමාජයට ආයෙමත් කියන්නේ පරිනත වෙයල්ලා ! රට වෙනුවෙන් කියලා,රාජ්‍යය පැත්තේ හිටගන්න කලින් තමන් එක්ක ඉන්න මනුස්සයා එක්ක හිටගන්න පුරුදු වෙයල්ලා! රාජ්‍යයේ හයිය පෙන්වන්න, මේ තවත් විදේශ රාජ්‍යයක් එක්ක ෆයිට්  එකක් නෙවෙයි; මර්දනීය රාජ්‍යයේ සංකේත පැත්තකට විසි කරලා, පීඩිතයන් එක්සත් කරගන්න එක සංකේතයක් බැරිනම් තම තමන්ගේ මට්ටමින් තමන්ගේ හැබෑ සංකේත ඔසවපල්ලා! රාජ්‍යය කියන්නේ මර්දනකාරී උපකරණයක් කියන ඇත්ත හංගන අයිසින් තට්ටුවලින් පංචේන්ද්‍රියන් මුදවගනිල්ලා! බෙහෙත් ගේන්න, තෙල් ගහන්න, කෑම-බීම- පෝර  ටික ගේන්න සල්ලි නැති වුණාට කදුළුගෑස්, පතරොම් එක්ක අවි ගේන්න, උඹලගේ-අපේ ෆෝන් ටැප් කරන්න, මීඩියා බ්ලොක් කරන්න මුං සල්ලි වෙන් කර ගෙන  බවත්, ඒකට 'ජාතික ආරක්ෂාවේ' නාමයෙන් උඹලා ඔක්කොම වගේ අත උස්සලා, සපෝට් එක දීල තියෙන නිසාත්, දැන් ඒවා පත්තු වෙන්න පටන්ගන්න වෙලාවේ පරිස්සම් වෙයල්ලා !

උතුර දන්න, දකුණට මිස් වෙන පොයින්ට් එක

 'රණවිරුගම' ද, ගෝටාගෝගමේ ම ය. 88 දී අතුරුදන් වූ දරුවා ගැන මතකය ගුලි කර ගත් අම්මා ද ගෝටාගෝගමේ ය. 

ගෝටාගෝගම මේ එකිනෙකා මුණගස්වන ගමක් නොවන්නේ ඇයි ? 

'රණවිරුවෝ' ද මනුෂ්‍යයෝ ය. ඔවුන් විශේෂ 'විරුවන්' බවට පත් කර ඇත්තේ පාලක කල්ලිවල මර්දනයට පෙරමුණේ සේවය නිසාවෙනි. මට නම් ඔවුන්, ඒ මෙහෙයට යොදවන ලද අසරණයන් පිරිසකි. 

ඒ මර්දනයේ දී මේ 'විරුවන්'  කවදත් කළේ දී තිබූ අවි සහ පුහුණුව, ලද ඕඩරයට ක්‍රියාවට  නැංවීම ය. 

එක ම දූපතක වුණත්, මේ අරුත, උතුරු කෙලවර පැත්තේ ජනසමූහයට වැඩියෙන් තේරෙද්දී, දකුණු පැත්තේ ජනසමූහයට වැඩිපුර මිස් වෙන්නේ ඇයි ? 

මිලිටරියේ මර්දනකාරී වීරත්වය උඩට ඉස්සෙන්නේ 2009 දී මිස 88-89 හෝ 71දී නො වේ. 

"හමුදාවත් අපේ තමයි;පොලීසියත් අපේ තමයි" යනුවෙන් ගයන අරගලයේ මිත්‍රයන්ට රඹුක්කන පාඩම පවා නොදැනෙන තරම් සුළු වූවකි. 

ඉතින් යළිත් අසමි; දකුණට මේ මිස් වීම සිදුවන්නේ කොතනින් ද ? 

71 දීත්, ඊට වඩා අතිදැවැන්ත ලෙස 88-89දීත් දකුණේ කැරලිකාර අභිලාශයන්, මර්දනීය රාජ්‍යය එක්ක පෙළ ගැසුනා නො වේ ද ? මේ දෙකේදී ම 'මව්බිම බේරාගැනීම' නමින් පෙරමුණට ආවේ කාගේ 'මව්බිම' දැයි උන් විමසිලිමත් වූවා නම්....

අද යළිත්, 2022දීත් අපට මිස් වෙමින් තියෙන්නේ මේ පොයින්ට් එක නො වේ ද ? හරියට ම කියතොත්, 'රාජපක්ෂ ක්‍රමය' කියන්නෙත්, උත්කර්ෂයට නැං වූ ඔන්න ඕක ම ය. 

'රාජපක්ෂ' හැබෑ ලෙස ම පරාජය කරන්නටනම්, අපේ දෑස් බැද ඇති මේ වානේ වෙස් මුහුණෙන් ගැලවීම අනිවාර්ය බව තේරුම් ගනිමු. 

එක්කෝ එක්සත් ව දිනමු! නැත්නම් තනි වී ආයෙමත් පසුබසිමු !

"ගෝල්ෆේස් පිටියෙන් කොන්ඩම් තොගයක් හමු වේ. තාත්තලා නැති දරුවන් බිහිවීමේ අවදානමක්" කියලා මඤ්ඤං නිව්ස් එකක් ගැහුවා නේ. "ඉතින් මෝලෝ, කොන්ඩම් පාවිච්චි කරන්න දන්නවනම් කොහෙන්ද අවදානමක්" කියල හැරෙන තැපෑලෙන් ප්‍රබුද්ධ උත්තරයක් දුන්න නේ. "අපි වද කොත්තු කාල  ඉන්නේ ඕයි" කියල සරදම්කාරි උත්තරේකුත් ලැබුණා නේ.  

හොද වෙලාවට, අරගලය ඇතුළේ රාජපක්ෂ මොඩල් දහම්පාසලක් එහෙම නොතිබුණේ ! 

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැනත්, ලංකාව කියන රට ගැනත් තීරණාත්මක, මූලිකතම ප්‍රශ්නය වෙන ජාතික ප්‍රශ්නය ගැනත් මේ ප්‍රබුද්ධත්වය පේන්න තියෙනව ද ? 

දැන් අර කියන පච මෝල්ලු දිගට හරහට "මේ අරගල නිසා කොටි නැගිටිනවා; මේක කොටි ඕනකමට කරන එකක්" කියල කියා ගෙන යන කොට, ඇයි මේ අරගලයේ ඉන්න බ්‍රෝලා, සිස් ලා ඇඹරෙන්න ගන්නේ ? "අපි ඒම නෑ" කියල ඔප්පු කරන්න මාර අමාරුවක් එන්නේ ? 

ඇයි අහන්න බැරි "ඉතින් මොකද ඕයි" කියලා ? ඇයි, සුපුරුදු සරදමෙන් අහන්න බැරි "2009 කොටි සදාකාලිකවම ඉවර කළා කියල තොපිම නේ කීවේ ඕයි"  කියලා? (විමුක්ති කොටින්ගෙන් නියෝජනය වුණ පීඩිත තමිල් ජාතියේ අභිලාශ එහෙම ඉවර කළා කියන්නෙම මඤ්ඤං මෝල් කතාවක් බව වෙන ම කතාවක්;අර කතාව කියල නේ දකුණ අන්දවන් හිටියේ) 

දැන් අර කතාව උස්සන්න උස්සන්න ගෝල්ෆේස් අරගලයේ බුවාලා ඇඹරෙන්න, නැවෙන්න, හති දාන්න ගන්නවා අපට පේනවා. එතකොට එයාල වැඩි වැඩියෙන් සිංහල-බෞද්ධ වෙන්න පොරකන්න ගන්නවා. නැත්නම් එයාල තුළ තියෙන 'හෙල ජාන' හෙනට වැඩ කරන්න ගන්නවා. 

අනිත් අයට පාරවල් දෙකක් තියෙනවා. එක්කෝ මෙතැනින් අයින් වෙන එක. නැත්නම් තමන්ගේ යටහත්පහත්භාවය බාර අර ගෙන, අර සංදර්ශනාත්මක ජාතික සමගියේ නළු-නිළියන් වෙන එක. (අලී සබ්රි, 2019 දී සිංහල-බෞද්ධ පොහොට්ටුවට මුස්ලිම් ඡන්ද එකතු කළේ අන්න එහෙම තර්කයකින්) 

මේ තැනට පත්වීමත් එක්ක ම මේ අරගලයට පුළුල් ජාතික එක්සත්කමක් දිනාගන්න බැරි වෙනවා. ඒ බෙදීම ඇතුළේ තමයි රාජපක්ෂ රෙජීමය දුවන්නේ. ඒ කියන්නේ, එයාල 'කොටි' කියල මතුරපු ගමන්, මේක ඇතුළෙම තියෙන එයාලගේ පරණ සෛල වැඩ කරන්න අරන්, ඇතුළතින් අරගලය පරාජයට, විනාශයට අරන් යනවා. 

ඒ නිසා මහින්ද පතිරණලා හරහා එන මේ ප්‍රහාරය, කොන්ඩම් ප්‍රහාරයට වඩා ලක්ෂවාරයක් බලගතුයි. 

එක්කෝ ඒකෙන් රාජපක්ෂ ක්‍රමයේ ගෝඨා-මහින්ද සෙට් එකේ බලය තහවුරු වෙයි; බැරිවුණොත් එතැනින් කාව හරි බිල්ලට දීලා, වෙන වෙන නමකින් හරි ඉන්න 'රාජපක්ෂ' වරයෙක් බලයට එයි. 

කෝක වුණත් අරගලය හබක්. 

දැනටමත් අසීරු අඩියක ඉන්න ගෝල්ෆේස් අරගලකරුවන් ගේ ඉරණම සුබවාදීව විසදෙනවා ඇත්තේ P2P අරගලකරුවන් එක්ක ඇති වන සම්මුතියේ ශක්තිය මත විතරයි. 

ඒ ප්‍රඥාවත්, හදවතත්, කොන්දත් එතැනට පහළ වේවා !

සිංහ ලෙසින් ට්‍රෝජන් අශ්වයා

 "ගෝටා ගෝ" කීවා ම, උත්තර ලැබෙන්නේ 'සිංහල-බෞද්ධ රාජ්‍යය' ගැන ය !

වැරදිලා ද ? 

ටැපලිලා ද ? 

එහෙම හිතුවොත් වැරදීමත්, පැටලීමත් එතැන ය. හරි ම ප්‍රශ්නයත්, උත්තරෙත් එතැන ය. 

'රාජපක්ෂ' කියන්නේ මිනිහෙකුට නො ව ක්‍රමයකටැයි කියන්නේ ඒක ය. 

රාජපක්ෂ ක්‍රමය නම් මේ 'සිංහල-බෞද්ධ රාජ්‍යය' ය. (ඩෑන් ඒක හරියට ම සහ කෙළින් ම කීවේ මෙසේ ය; "ගෝටා ගෝ හෝම් කියල නෙවෙයි මේ කියන්නේ, සිංහලයට ගෝ හෝම් කියල") ඉතින් ඕකට පැටලෙන, පටලවන සිංහල ජාතියත්, ගෞතම විසින් ප්‍රකාශිත බෞද්ධාගමත් ගලවාගැනීම ඇතුළතින් ම මිස පිටතින් කළ හැකි දෙයක් නො වේ. ඒ ගේම බේරාගත යුත්තේ අනිත් ජාතීන්, වාර්ගිකයන් එක්ක නො ව ඩෑන් ලා සමග බව විතරක් අමතක නොකළ යුත්තකි. 

12 වෙනිදා ගෝල්ෆේස් වැටලීම කව  දෙකකින් යුක්ත ය.  එකක, ඉත්තැපානෙ සද්ධාතිස්ස ය; ඩෑන් ප්‍රියසාද් ය; වටිණාපහේ සෝමානන්ද ය;මාගල්කන්දේ  සුදත්ත ය; ඉරාජ් වීරරත්න ය. තේමාව ' ව්‍යාජ අරගලයට මුවා වී සිංහල-බෞද්ධ ජනමතයට අත නොතබනු' ය. අනිත් පෙරමුණේ ඕමල්පේ සෝභිත ය; රජවත්තෙ වප්ප ය; අගලකඩ සිරිසුමන ය; ඔලගන්වත්තේ චන්ද්‍රසිරි ය; එලමල්දෙනියේ සාරානන්ද ය; කැම්පේන් එක ඇතුළේ ඉන්න ගමන් ම 'දෑ හිතකාමී භික්ෂූන්' කියමින් ඉඹලා-වැදලා පිළිගත්තෝ ය. තේමාව, 'රාජපක්ෂලාට බැරි වුණ සිංහල-බෞද්ධ රාජ්‍යය අපි ගොඩනගමු' යන්න ය. 

මේ දෙකක් වගේ පෙනෙන එක ම පෙරමුණකි. 

'සිරි ලංකාව නම් මේ රට මුල පටන් ම සිංහල-බෞද්ධයා ගේ ය. රටට පිටින් මෙන් ම ඇතුළතින ද දස අතේ ඇත්තේ මේ සිංහල-බෞද්ධ පදනමට පහර දෙන දේශද්‍රෝහී-ජාතිද්‍රෝහී කුමන්ත්‍රණ ය. ඒ ආකාරයේ විශාල ත ම සතුරා වූ කොටි  පරාජය කළෙමු. (එහෙත් එහි බියකරු අවතාර අපරාජිත බැවින්, ඒ ගැන සැක බිය සහිත සූදානම තියාගත යුතු ව තිබේ) දැන් ඉස්ලාම් බිල්ලා  සහ බටහිර බිල්ලා මතු වී තිබේ.  යුද්ධයත්, යුද විරුවනුත් අපේ ඉහළ ම වටිනාකම් නිර්මාණය කරන්නේ ඒක ය. එසේ කරන්නන්ට අපේ මහා කැපවීම හා ඉවසීම මගින් යුතුකම ඉටු කළ යුතු ය. ඔවුන් ට හැම වරප්‍රසාදයක් ම හිමි විය යුතු ය. බලය හා නායකත්වය හිමි විය යුතු ය. සියල්ල රට, ජාතිය හා ආගම වෙනුවෙනි'

ඉතින් මේ කියන සිංහල-බෞද්ධ රාජ්‍යයේ සංකේතීය පීතෘවරයා 'රාජපක්ෂ' ය. ඒ ගෝටා, මහින්ද, බැසිල්, නාමල් හෝ  ෆොන්සේකා, සජිත්, චම්පික, රනිල්, චන්ද්‍රිකා හෝ වෙන කවුරුන් හෝ පැතුම් කෙනෙකු හෝ  වුව ද, වැරදීමකින් හෝ කරුණා අම්මාන් හෝ අලී සබ්රි වුව ද, මේ විදියේ 'රාජපක්ෂ' කෙනෙකු විය යුතු ම ය.  

'සිස්ටම් චේන්ජ්' එකක් ඕනා' යයි කියන ඇත්තෝ සමග අත් දෙක ම ඔසවා පක්ෂ වෙමි. කළ යුතු චේන්ජ් එක මෙන්න මෙතැන බව, ඒ හැර වෙන තැනක නො වන බව විතරක් තේරුම් ගන්නා ලෙස ඉල්ලමි.

කාටත් හොඳට ම ඇතිවෙන තැනට යන විදිය

ක්ලෝඩිට් කොල්වින්, පහළොස් හැවිරිදි පාසල් ශිෂ්‍යාවක්.  ඇයව අත්අඩංගුවට ගැනුනේ ඇය කළු ජාතිකයකු නිසාත්, සුදු ජාතිකයකුට බස් එකේ සීට් එක දිල හිට ගෙන යන එක ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසාත්.  මොන්ට්ගෝමරියේ මෙතෝදිස්ත පල්ලියක තරුණ දේවගැතිවරයෙක් වුණ, මාටින් ලූතර් කිං තමන්ගේ සංඝයත් එක්ක කතා කළා, මේ වෙමින් තියෙන තත්වයේ ඇති අසාධාරණය ගැන. ඒත් ඔවුන්ට ඉවසන්න වුණා, ක්ලෝඩිට් බාලවයස්කාරියක් නිසා.  ඒත් එක ම සිදුවීම ඒක නොවෙයි.  මේ තත්වයට හේතු වුණේ ඇලබාමා ප්‍රාන්තය් වර්ගවාදී නීතිය.  ඒකේ හැටියට බස්පො එකේ ඉස්දුසරහ සිට් සුදු  ජාතිකයන්ට;ඒවා පිරිල තියෙද්දී සුදු ජාතිකයෙක් බස් එකට නැග්ගොත් පිටිපස්සේ සීට් එකක් හරි දිය යුතුයි. ප්‍රවාහනයේ දි මේ අයුක්ති සහගත, අශිෂ්ට තත්වය දිගින් දිගටම මතු වුනා.  

‘ස්ත්‍රී දේශපාලන සභාව‘ මේ වගේ තත්වයන්ට එරෙහිව 1946 තරම් කාලෙක ඉඳන් ම වැඩ කරමින් හිටපු සිවිල් ආයතනයක්.  ‘වර්ණ ජනයාගේ ප්‍රවර්ධනය සඳහා වන ජාතික සංගමය‘ (NAACP) මේ තත්වය වෙනස් කරගන්න දිග කාලයක් තිස්සේ වැඩ කරන තවත්  සිවිල් සංවිධානයක්.  ඒකේ ශාඛා ලේකම්වරිය වුණ රෝසා පාර්ක්ස්. ක්ලෝඩිට් ගේ සිද්ධිය වෙලා මාස නවයකින් ඇයගෙත් වෙලාව පැමිණුනා.  ඇය සහ සෙනඟ තින්දු කළා නොනැවති අභියෝග කරන්න.  

“මේ තත්වය වෙනස් විය යුතුයි නේ ද...?“ දේවගැති මාටින් ලූතර් කිං සෙනඟ රැස් කොට විමසුවා.  

“ඔව්; දැන් හොඳට ම ඇති“ ඔවුන් තම කෝපය,පිළිකුල එක්ක අරගලයේ මොහොතට එකඟතාවය පළ කළා.

“ අපි මේ තත්වය වෙනස් කළ යුතුයි.අපි වැරදිනම් එක්සත් ජනපදයේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයත් වැරදි විය යුතුයි.  අපි වැරදිනම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවත් වැරදි විය යුතුයි.  අපි වැරදිනම් දෙවියන් වහන්සේත් වැරදි විය යුතුයි“  

ඔවුන් විසින් පිහිටුවා ගත් ‘යහපත් මොන්ට්ගෝමරියක් උදෙසා වූ සංගමය‘ (MIA) සිය නායකයා ලෙස දේවගැති මාටින් ලූතර් කිං තෝරා ගත්තා.  නැහැ; හරියට ම කීවොත් ඒක ජනතාවගේ නියකත්වයක්.  එහි ප්‍රධාන නියෝජිතයා ඔහු.  

ඒ, 1955 දෙසැම්බර් 05.      

රෝසා සිද්ධිය වෙලා පස් වෙනි දවස.  

මේකයි තීරණය;

“වර්ගවාදි නීතිය වෙනස් වෙනතුරු අපි බස්වල යන්නේ නෑ“

ලංකාවේ බොදුබලසේනා, රාවනා බලය, වීර විදහන, ජයග්‍රහණය,මහසෝන් බලකාය, විසුරුවා හැරි බව කියන ත්‍රස්තවිරෝධි ජාතික ව්‍යාපාරය වගේ බෝඩ් ලෑලි තොගයක් අස්සේ ඉන්න වර්ගවාදී ත්‍රස්ත සංවිධාන වගේ ම එක්සත් ජනපදයේ අදටත් වැඩ කරන ප්‍රධාන ම සංවිධානය ක්ලු කුලුක්ස් ක්ලෑන් (KKK) අරගලය විනාශ කරදමන්නට ප්‍රාන්ත පාලනයට උපරිම හයිය ලැබෙන්නේ ඔවුන්ගෙන්. දේවගැති මාටින් ලූතර් ගේ පල්ලිය ඇතුළු මුල් පෙළේ ක‘ියාකාරීන් නව දෙනෙකු බෝම්බ සහ වෙඩි ප්‍රහාරවලට ලක් වෙනවා.  එක් ගර්භනී අම්ම කෙනෙතුගේ කකුල් කඩල බිඳලා දාලා තිබුණා.  ‘නීත්‍යානූකූල ව්‍යාපාර කර ගෙන යන්න බාධා කළා‘ කියලා දේවගැති මාටින් ලූතර් අත්අඩංගුවට ගන්නවා. සමහරු රස්සාවලින් දොට්ට දාලා තිබුණා.  නිවාඩු කපලා, දඩ ගහලා, නොයෙක් විදියට වර්ජනයට සම්බන්ධ වීම අධෛර්යමත් කරන්න වැඩ කරල තිබුණා. 

“ගල් කැටයකින්වත් ප්‍රතිප්‍රහාරයට යන්න එපා“ ඒක තමයි අරගලයේ නායකත්වය ජනතාවට දීපු උපදෙස.

නීතිඤයන් නඩු වලට පෙනි හිටියා.  ටැක්සි රියදුරන් නොමිළේ ම වගේ වර්ජක මිනිසුන් ප්‍රවාහනය කළා.  පුළු-

පුළුවන් හැම කෙනෙක් ම තමන් ට පුළුවන් තැනින් අරගලයට දායක වුණා. ටික දෙනෙක් වුණත්, සුදු ජාතිකයොත්.

එක්සත් ජනපද ෆෙඩරල් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය, ඇලබාමා දිස්ත්‍රික් උසාවිය දුන් තීන්දුව තහවුරු කරමින්, වර්ගවාදි නිතිය, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි බව තහවුරු කළා.  

දවස් 381ක් පුරා ඇදි ගිය බස් වර්ජන ව්‍යාපාරය 1956 දෙසැම්බර් 21 ජයග්‍රාහී ව අවසන් වුණා. 

මේ නිති අකුලා ගැනීමේ තැනට බලගතු පාලකයන්, කොම්පැනි හිමියන් සහ අනෙකුත් බලවේග ඇද ගෙන ආවේ උසාවි තීන්දු වලින් නැත්නම් හිත උනු වීමකින් කියල හිතුවොත් ඒක ඉතිහාසය ගැන පට්ට අදේශපාලනික පටලවා ගැනිමක් වේවි.  

ඇත්ත ම සහ ලොකු ම හේතුව දේශපාලන-ආර්ථිකයි. 

ඒ බස් මගින්ගෙන් 75%ක් කළු ජාතිකයන්; ඔවුන්ගෙන් 90%කට වඩා වර්ජන ව්‍යාපාරයට සම්බන්ධ වුණා.  මේ පාඩුව එක්ක අවුරුද්දකට  වැඩි කාලයක් හති වැටුණ තත්වයක බස් කොම්පැනි සහ ඊට සම්බන්ධ තවත් අය හිටියේ.  ඔවුනුත් කියමින් හිටියේ “හපොයි! දැන්නම් ඇති!!“ කියමින්.  අනිත් අතින් අරගලයට දායක වුණ කළු හෝ සුදු හැම අයෙකුට ම ඒ කැපකිරිම හෙට දවසට වටිණාකමක් එකතු කරන ආයෝජනයක් වුණා. 

මෑතක ජෝජ් ෆ්ලොයිඩ් ඝාතනය වගේ සිද්ධියක් වාර්තා වෙද්දී සුදු ජාතිකයෝ අතිබහුතරයක් එක්ක මුළු ලෝකයක් ප්‍රතිවිරෝධය පැත්තෙන් හිටගන්නවා.  එක්සත් ජනපද සමාජය එතැනට වර්ධනය වුණේ නිකම් නෙවෙයි.  අධිෂ්ඨානයේ, වීර්යයේ, යහසිතුවිලි කියන අධ්‍යාත්මික-පෞරුෂ ගුණාංග නිසා විතරකුත් නෙවෙයි. 

ලංකාවේ මේ වෙලාවේ දියත් වෙමින් ඇති බහුජන අරගලයේ තීරණාත්මක දේශපාලන නිමේෂයත් මේ පාඩම් ඔස්සේ හොයා ගෙන යන්න පුළුවන් වේවි.  

චෞර රැළේ මහා ඒජන්තයා වන රාජපක්ෂ පවුලත්, ඒ එක්ක බැඳි ඇති පක්ෂ-විපක්ෂ-නිර්පක්ෂ මුණු අස්සේ සිටින සියළු බලවේගවලත් ආර්තික මර්මස්ථාන ඉලක්ක කරගැනීම අත්‍යවශ්‍ය දිගුකාලින වගේ ම හදිසි කටයුත්තක්. මේ වෙලාවේ ඒ චේර රැළ සිරුමාරුවෙන් සූදානමක වගේ පේන්නත් තියෙනවා. තාම සිය නොසෙල්වෙන පක්ෂපාතීත්වය වගේ තැනක ඉන්නේ ව්‍යාපාරික ධම්මික පෙරේරා, මිලිටරි නායක ශවේන්ද්‍ර, තවත් භික්ෂූන් ඇතුළු කිහිප දෙනෙක් විතරයි.  

වෘක දත් දකින්නට තරමට ඇස් තියුණු කර ගනිමු.  ඇතැම් විට ඒවා ඇත්තේ බැටළු හම්වලට යටින්.