නිදහස් වෙළඳපොළට බැරිකේඩ දමන කොතලාවල මිලිටරි ප්ලෑන

‘පුස් ආණ්ඩු විරෝධය ඇත්ත අර්බුදය අත හැර දැමිමක්‘ කියලා ජූලි 13 වෙනිදා කුසල් පෙරේරා විසින් ලියවුණු ලිපියේ ගොඩක් කරුණු එක්ක මාත් ඉහළින් ම එකඟයි.  ඒත් එකඟ වෙන්න අමාරු කොටසතුත් නැතිව නෙවෙයි.    මාතෘකාව මට ආයෙමත් වර නගන්නට ලැබුණොත් ‘අත හැර දැමිමක්‘ වෙනුවට ‘මඟ හැර යාමක්‘ කියල ඒක  ලියන්න  මම කැමැතියි. 

කුසල් ගේ ලිපිය පදනම් වෙලා තියෙන්නේ ‘කොතලාවල පනත් විරෝධය‘ සම්බන්ධයෙන්.  මේක ‘ආණ්ඩු විරෝධය‘ මත සංවිධානය වන්නක් කියලා ලැබුණ තොරතුරු මූලාශ්‍රයනම් ලනුවක් වගෙයි පේන්නේ.  ජවිපෙ හා සජබ මේ අරගලයේ කොතනකවත් මූලික වෙලා නැති බව අරගලය ඇතුළේ ඉන්න අය දන්නවා.  එහෙම සම්බන්ධ වුණත් ඒකේ ඇති වරදක් මමනම් දකින්නේ නැහැ.  ඒත් ඇත්ත ඒක නෙවෙයි.  මෙහි සහභාගිත්වයේ අති හුතරය සමන්විත වනගුරුවරු අතරින් ඇත්තට ම අති බහුතරය පොහොට්ටු ආණ්ඩුව පිහිටුවන්න කඩේ ගිය ඇත්තෝ.  මේ කට්ටියත් දැන් අර ගැමි ගොවි ජනයා වගේ අනාථ අසරණ වෙලා ඉන්නේ.  නායකත්වය දෙන න්‍යෂ්ටියේ ලංකා ගුරු සංගමය ප්‍රමුඛ කණ්ඩායම් මේ පක්ෂවලින් ස්වාධින සෙට් එකක්.  ජෝෂප් ස්ටාලින් වැන්නෙක් හිටගන්නේ වෙනත් දේශපාලන සම්ප්‍රදායයක.  අනිත් අතින් අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය එක්ක සමිප ව ඉන්නේ පෙරටුගාමි සමාජවාදි පක්ෂය මිස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නෙවෙයි.  ඔවුන් මේ අරගලය ඇතුළේ කල්යල් බලමින් පමා විමටත් මේකත් හේතුවක් වෙන්න පුළුවන්.  කොතලාවල පනත ගැන මේ කණ්ඩායම්වල උනන්දුව විවිධ සාධක උඩ වෙන්න පුළුවන්.  ආණ්ඩු විරෝධීන්ට ඇවිත් එතැනට සෙට් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් මේ අර ගැමි ගොවි පළාත්වල වගේ ම පොහොට්ටු ගැත්තරභාවයේ පිපිරා යාමක් මිස ආණ්ඩු විරෝධින් විසින් සංවිධානය කරන ලද්දක් නොවෙයි.     

මේ ඇරුණාම ලිපියේ වැදගත් ම හරය වෙන්නේ කුසල් විසින් මතු කෙරෙන මේ ප්‍රශ්න ටික.  කොතලාවල පනත මගින් අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණයක් අමුතුවෙන් සිදු වෙනවා ද ? උතුරු-නැගෙනහිර දැනටත් සිදු වි ඇතිවාට වඩා අමුතුවෙන් මිලිටරිකරණයක් ඒ මගින් සිදු වෙනවා ද ?  සැබැවින් ම මේ පවතින අධ්‍යාපනය ‘නිදහස් අධ්‍යාපනයක්‘ ද ?  මේ ගැන කුසල් විසින් මතු කෙරෙන සාකච්ඡාව කිසිසේත් ම මග හැර යා නොහැකි, මග හැර යා නොයුතු එකක් බව මගේ අදහසයි.   

එහෙත් මේ නිසා ම කුසල් විසින් කොතලාවල පනත අහෝසි කරවා ගැනීම අත්‍යාවශ්‍ය නොවන්නක් සේ සළකනවානම් ඒකත්  බරපතල මග හැර යාමක් වෙනවා ඇති.

පනතට අදාල මේ ආයතනය සර් ජෝන් කොතලාවල ගේ කදවල වත්තේ 1981 දී ආරක්ෂක පුහුණු ඇකඩමියක් හැටියට මහජන මුදලින් ආරම්භ කරල තියෙන්නේ.  1988 අංක 72 පනතින් උපාධි හා පශ්චාත් උපාධි ලබා දෙන ආයතනයක් ලෙස ස්ථාපිත කරල තියෙන්නේ, ඒත් විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට පිටතින්.  2007 අංක 50 පනතින් එය විශ්වවිද්‍යාලයක් බවට පත් කරලා.  ඒකත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම ට පිටතින්.  කුසල් අපට මේ ඉතිහාස කතාව සිහිපත් කරනවා.ඒ කියන්නේ ‘කොතලාවල පනත‘ ඔය කියන තරම් අළුත් වැඩක් නෙවෙයි කියන්නත් එක්ක.  ඇත්ත.

  ඒ හැරත් ‘විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම‘ පවා ඔය කියන තරම් ‘සිවිල්‘ ආයතනයක් නොවන බව යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ නීති පීඨයේ ප්‍රධානී ආචාර්ය කුමාරගුරුපරන් සමාජ සේවා නීති කටයුතු තහනම් කිරීමේ තින්දුව මෙහෙය වූ ඍජු මිලිටරි බලපෑම සිහිපත් කරමින්, තවත් සාධක ගනණාවක් එක්ක කුසල් විසින් පෙන්වා දෙනවා.  මෙකි ආයතනය හමුදා සේවයෙන් බැහැර සාමාන්‍ය ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ටත් විවෘත කරන ලද්දේ 2012 දි බව ඔහු විසින් පෙන්වා දෙනවා.  අධ්‍යාපන පෞද්ගලිකරණයට එරෙහි අරගලය ඒ අවස්ථාවේ දී නොදැක්කා වගේ හිටියා විතරක් නෙවෙයි,  ඒ උද්ඝෝෂකයන් ගේ ප්‍රහාරයේ ඉලක්කය බවට පත් වූ සයිටම් හී ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් මුදල් ගෙවා අධ්‍යාපනය ලැබිමට යොමු කෙරුවේත් මේ කියන කොතලාවල විශ්වවිද්‍යාලයට බව ඔහු මතක් කර දෙනවා.  තවදුරටත් ඔහු දක්වන්නේ මේ වන විටත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට පිටතින් විශ්වවිද්‍යාල මට්ටමින් වන උපාධි පිරිනමන ස්වාධින රජයේ ආයතන 05කුත්, කොමිසම විසින් නිල වශයෙන් පිලිගත් මුදල් අය කොට උපාධි පිරිනමන ආයතනත්, එවැනි පිළිගැනිමකින් තොර ව මුදලට විදේශ උපාධි ලබා දෙන ආයතන තවත් ගණනාවකුත් ඇති බවයි.  ඒ විතරක් නොවෙයි,  සියළු ම රජයේ විශ්වවිද්‍යාල ද මුදල් අය කොට ඩිප්ලෝමා, උපාධි, පශ්චාත් උපාධි පිරිනමන පාඨමාලා පවත්වා ගෙන යන බවත් ඔහු පෙන්වා දෙනවා. විවෘත විශ්වවිද්‍යාලයේ 2018 වාර්ෂික වාර්තාවට අනුව රුපියල් මිලියන 812.51 උපයා ගෙන ඇත්තේ ඔවුන් සිය පාඨමාලා අළෙවි කිරීමෙන් බවත් පෙන්වා දෙනවා.

විශ්වවිද්‍යාල මට්ටමට පහළින් ඇති ජාත්‍යන්තර පාසල් පමණක් නොව ටියුෂන් ආයතන ද, විවිධ මට්ටමින් රජයේ පාසල් තුළ පළමු ශ්‍රේණියට බඳවා ගැනීමේ සිට ම පවතින මුදල් අයකිරිම් ගැන ද  සිහිපත් කරන කුසල් ‘අධ්‍යාපන පෞද්ගලීකරණයක්‘ ගැන මේ දේවල් අමතක කොට කතා කළ හැකිදැයි විමසනවා. 

 

මේ සියල්ල ම 100%කටත් වඩා ඇත්ත ය !

 

මගේ පෞද්ගලික පිළිගැනිම නම් ‘නිදහස් අධ්‍යාපනය‘ කියා දෙයක් ලංකාවේ ඇත්තේ නැති බවයි.  නොමිලේ අධ්‍යාපනය යන අරුතින් ද, ස්වභාෂා අධයාපනය යන අරුතින් ද, නිදහස පුබුදවන යන අරුතින් ද, සත්‍යය ගවේෂනය යන අරුතින් ද යනාදි මේ කුමන අරුතකින් හෝ මේ පවතින අධ්‍යාපනය ‘නිදහස්‘ යයි කීම විකාරයක්.  දෙන දේ අනුව ද, දෙන විදිය අනුව ද යන කිසි ම විදියකින් මෙය ‘නිදහස්‘ වෙන්නේ නැහැ.  රාජ්‍යයක් ලෙස ද අවවර්ධිත තත්වයේ ශ්‍රී ලංකාවක රාජ්‍ය ඒකාධිකාරය යටතේ මොන ම විදියක හෝ ‘නිදහස්‘ අධ්‍යාපනයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න බැහැ.  ඒ වගේ සිහිනයක් දැකීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථාව තහවුරු කර ගන්නනම් අනිවාර්යයෙන් ම  නිදහස් වෙළඳපොළ අවකාශය රැක ගන්න වෙනවා.  ඒ වගේ අවකාශයයක් ඇතුළේ විතරයි සමාජ ව්‍යවසායකත්වයක් වගේ උපායමාර්ග පාවිච්චි කරල වඩා හොඳ අධ්‍යාපනයක් ගැන සිහින පර්යේෂණාගාර මහපොළොවට ගෙන එන්න පුලුවන්කමක් හැදෙන්නේ.  ඒ මිස පසුගාමී රාජ්‍යයක ඒකාධිකාරයක් මගින් කිසි දවසක ඇත්ත ‘නිදහස් අධ්‍යාපනයක්‘ හදන්න බැරි වෙයි. 

 

හැබැයි කුසල් ගේ ලිපිය එක්ක මට තියෙන එක ම ප්‍රශ්නයත් තියෙන්නේ මෙන්න මෙතැන ම යි ! 

 

යෝජිත කොතලාවල ජාතික ආරක්ෂක විශ්වවිද්‍යාල පනතෙන් යෝජනා කරන්නේ කිසිසේත් ම නිදහස් වෙළඳපොළ ක්‍රමයක් යටතේ වන විශ්වවිද්‍යාලයක් නොවේ.  ඒ කියන්නේ එතන තියෙන්නේ පෞද්ගලීකරණය කරන ලද ආයතනයක් නො වේ.  ඒ වෙනුවට අධ්‍යාපනයත්, ඒ හරහා මුළු සමාජයමත් රාජ්‍ය මිලිටරියේ වරප්‍රසාදිත කල්ලියක් අතට පූර්ණ රාජ්‍ය බලය ඇතිව පාවා දීමේ සැලැස්මක්;  නිදහස් වෙළඳපොළ ක්‍රමය, රාජ්‍ය මිලිටරි බලය යොදවලා අඩස්සි ගත කරන සැලැස්මක්;  මියන්මාරයේ, පාකිස්ථානයේ මෙන් මිලිටරි රාජ්‍යයක් ගොඩනැගීමෙ සැලැස්මක්.

තවත් විශ්වවිද්‍යාලවලට උපාධි ප්‍රදානක බලය පවරන්න, අනුබද්ධ ආයතන පිහිටුවන්න, පාසල් පිහිටුවන්න, විෂයමාලා සකසන්න, කොටින් ම වෙනත් අධ්‍යාපන පරිපාලන ව්‍යුහයක් ස්ථාපිත කරන්න පුළුවන් බලගතු ආයතනයක් බව ට මේ පනතින් කොතලාවල විශිවවිද්‍යාලය පත්කරනවා.  වෙන විදියකට කීවොත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට ආදේශක වෙන ම ආයතනයක් බවට කොතලාවල විශ්වවිද්‍යාලය පත්වෙනවා.  ඒ විතරක් නෙවෙයි, අධ්‍යාපන හා උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයන්ටත් ආදේශක ආයතනයක් බවට පත් වෙනවා.  ඊට පස්සේ එතැනින් ඒක එතැනින් නවතීද ?

දැනට තියෙන පොඩි මොඩල් උදාහරණයක් බලමු.  කෝවිඩ් පාලනය කරන්න කියල ‘බලකායක්‘ හැදුවනේ.  රාජ්‍යයක ප්‍රතිපත්ති තීන්දු ගන්න ඕන හැමවිට ම ඒ රටේ දේශපාලන විධායකය.  ඒක මඟ හැරිය නොහැකි වගකීමක්.  මේ රටේ දේශපාලන විධායකය කොටස් දෙකකින් සමන්විතයි. ජනාධිපතිවරයා එක පැත්තකින් ඍජු මහජන ඡන්දයෙන් පත් වෙනවා. අනිත් සෙට් එක පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ආසන දිනා ගත්ත කණ්ඩායමේ නායකයා හෝ නායිකාව අගමැති වෙමින්, එයා ගේ මග පෙන්වීම යටතේ පත් වෙන ඇමති මණ්ඩලය.  එයාල ගන්න තින්දු ක්‍රියාත්මක වෙන්න ඕන අමාත්‍යාංශ ලේකම් හරහා.  දැන් මොකද වුණේ ?  මේ ඔක්කොම උඩින් පන්නල ගිහින් සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයටවත් අදාල ම නැති යුද හමුදාපතිට ‘කෝවිඩ් බලකාය‘ බාර දෙනවා ජනාධිපතිවරයා විසින්.  ඒ බලය සෞඛ්‍ය විතරක් නෙවෙයි, ගමනාගමන හා  ප්‍රවාහන, සන්නිවේදන වගේ හැම ක්ෂේත්‍රයක් ම වසා පැතිරෙනවා.  ඒ එක්ක ම අර්බුදයත් ඒ හැම ක්ෂේත්‍රයක් ම වසා පැතිරෙනවා.  ඒ යුදහමුදාපතිවරයාගේ පෞද්ගලික අදක්ෂතාවයකට වඩා කිසිසේත් ම අදාල නැති විදියේ පැතිරුණ බලතල ප්‍රමාණයක් මේකෙන් පැවරෙන නිසා.

දැන් අධ්‍යාපනය හරහා වෙන්න යන්නෙත් ඕකම නෙවෙයි ද ?

මේ බිහිසුනු මිලිටරිකරණය කොතලාවල පනතින් ආරම්භ වන්නක් නොවන බව ඇත්ත. ඒත් කොතලාවල පනත ඒ ගමනේ සන්ධිස්ථානයක්.  දැනටමත් උතුරු නැගෙනහිර මේ තත්වය ක්‍රියාවට නංවෙමින් පවතින නිසාවත්, දකුණේත් වෙන වෙන විදිවලින් මේ ක්‍රියාවලිය දියත් වී ඇති නිසාවත් අපි ඒක ඉවසිය යුතු ද ? තවමත් අපි කරවටක් වෙනතුරු ගිලිල නැහැ.  සමහරවිට කොතලාවල පනත කියන්නේ මේ මිලිටරිකරණ ව්‍යාපෘතියේ අවසන් විලාපය බවට පත් කරන්නට අපට පුළුවන් වෙනවා ඇති.            

    

 

අද ලංකාවේ ඉදන් එදා ප්‍රංශය ගැන කියවා ගනිමින්

 බැස්ටිල් බලකොටුව බිද දමන ලද්දේ මේ වගේ ජූලි 14 වැනිදාවක.  1789 ප්‍රංශ විප්ලවයේ ජයග්‍රාහි දවස හැටියට සැළකෙන්නේ මේ දවස.  ඒ කාලේ වැඩවසම් ප්‍රංශය පාලනය කරපු රාජාණ්ඩුවේ අවසානය මේ බිදවැටිම මගින් සලකුණු කෙරුනා. 

රජ්ජුරුවෝ රදලයන් හා පූජකයන් එක්ක හවුලේ ඒකාධිපති පාලනයක් අර ගෙන ගියා.  මධ්‍යම පංතිකයන් හා දිළිඳු මිනිසුන් මත විශාල බදු බරක් පැට වි තිබුණා.  ඒ බදුවලින් අර පාලක කල්ලි සුර සැප වින්දා.  ඒ මදිවට මේ පාලක කල්ලිවල තන්හාව පිරිමහන්න හතර වටේ ම යුද්ධ අවුලගෙන තිබුණා; ඒවාට ජිවිත දෙන්න වුණෙත්, ආබාධිත වුණෙත් අර දුගී දුප්පත් ජනතාවගේ පුතුන්.  ඔය හැම තැන ම වෙනව වගේ තමයි.  ‘රණවිරු‘ වගේ අං තට්ටු පැළඳ වීමුත් එහෙත් නොතිබුණා නොවෙයි.  ඒත් මූලික වශයෙන් මිනිස්සුන්ට ‘ප්‍රංශය‘ වුණේ ‘රජ්ජුරුවෝ‘.  “රාජ්‍යය නම් මමයි“ කියලා ලුවී රජ්ජුරුවෝ කීවා ම එදා ඒක මිනිස්සුන්ට අරුමයක් නොවුණේ ඔය නිසා.  ඒත් ලුවි ගේ රාජ්‍යයකට අනෙක් මිනිස්සු තමන්ගේ දේපළින්, ජිවිතවලින් වන්දා ගෙවන්නේ අහවල් කොං ගෙඩියකට ද කියල අහන්න කොන්ද පණ තිබුණ මිනිස්සු එහෙත් හිටියා.  ඒ වගේ අය තොග ගණනින් අත්අඩංගුවට අරන් හිර කරල දාපු ලොකුම කඳවුර මේ බැස්ටිල් බලකොටුව කියල හඳුන ගන්න පුළුවන්.  ඒක වටලල පහර දීල, යටත් කරන එක ප්‍රංශ ප්‍රජාතන්ත්‍රික විප්ලවයේ ජයසංකේතය කියල හඳුන ගන්නේ ඒ නිසා. 

 ප්‍රංශය, ලෝකයේ මුල් ම‘ජාතික රාජ්‍යය‘ හැටියට හඳුනා ගන්නවා.  මම මේ කියන්නේ නූතන දේශපාලන විද්‍යා තේරුමෙන්. ඒ නිසා අර දෙදාස් පන්සීය ජාතියේ සෙට් එකටත්, රාවණා-එනුමන්තා ජාතියේ සෙට් එකටත්, තව ඒ වගේ සෙට් ඉන්නවානම් උන්දැලාටත් මේ කතාව අදාල වෙන්නේ නෑ. 

මේ ‘ජාතික රාජ්‍යය‘ පදනම් වෙන්නේ ‘ජාතිය‘ කියන අදහස මත.  ඒක ගොඩ නැගුනු විදිය අපුරු කතාවක්.  විප්ලවයෙන් රාජාණ්ඩුව එහි සියළු සාමාජිකයන් ද සමගින් නිර්දය ලෙසින් විනාශ කෙරුනා.  මේ තත්වය ය්රෝපයේ අනෙක් රාජාණ්ඩු බියෙන් වෙව්ලුම් කවන්නට හේතුවක් වුණු බව අමුතුවෙන් ආයි කියන්න දෙයක් යැ ! මේ එල්ල වුණ තර්ජනාංගුලිය හමුවේ රාජාණ්ඩු සෙට් එකක් ම එකට සෙට් වෙලා ළදරු ප්‍රංශ සමුහාණ්ඩුව විනාශ කරන්න ප්‍රංශය වටලෑවා.  ප්‍රංශ රට ඇතුළෙ මිනිස්සු හිටියේ අන්දුන් කුන්දුන් තුන් කුන්දුන් වෙලා.  එතෙක් එයාලා වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි රදලයන් හරහා රජ්ජුරැවන්ගේ ගැත්තරයෝ.  ඉතින් ‘ප්‍රංශය‘ හෙවත් රජ්ජුරුවෝ, තමන්ට අනතුරක්නම් අදාල රදලයන් අතේ පණිවුඩ එව්වාම, ඒ රදලයා කරන්නේ තමන් ගේ වැයික්කියේ තමන්ගේ කියන ඉඩකඩම්වල, තමන් යටතේ නඩත්තු වෙමින් ඉන්න ගැත්තන් හෙවත් ප්‍රෙව්ණිදාසයන් සෙට් එකක් තෝරලා රජ්ජුරුවන්ගේ යුද සේවයට යවනවා.  ඔය අනිත් සේවාත් වුණේ එහෙමයි.  ලංකාවෙත් අර කියන අතීත ශ්‍රී විභූතිමත් කාලේ ඇත් කතාව දිව්වේ ඔය විදියට තමයි.  දැන් රදලයොත් නැත්නම්, රජ්ජුරුවොත් නැත්නම් අහවල් එකා බේරගන්නද යුද්ධයට යන්නේ ! ඉතින් විප්ලවවාදි සමුහාණ්ඩුවට සිද්ධ වුණා මිනිස්සුන්ට අළුත් හිතක් දෙන්න. ඒ තමයි ‘ජාතිය‘ ! ඒකෙන් කිව්වේ ප්‍රංශය කියල තියෙන මේ රටේ වාසය කරන ඕනැ ම මනුස්සයෙක් ඒ රාජ්‍යෙය් පොදු  උරුමක්කාරයෙක්, උරුමක්කාරියක් වෙනව කියන එක.  ගැහැණියක්ද- පිරිමියෙක්ද- වෙනත් ලිංගිකයෙක්ද කියන ඒවා අදාල නෑ.  කතා කරන භාෂාව අදාල නෑ.  අදහන- නොඅදහන ආගම් කතන්දර අදාල නෑ.  දුප්පත්ද-පොහොසත්ද අදාල නෑ.  මේ හැමෝම එතැන් සිට ‘ප්‍රංශ ජාතිය‘.  යම් රාජයයක වාසය කරන කවුරුත් එක දේශපාලන සමූහයක් වශයෙන් ජාතිය වෙනව කියන අදහස ‘ජාතිකවාදය‘(Nationalism) කියල හඳුන්වන්න ගත්තා.  මේක ජාතිවාදය, වර්ගවාදය යන අදහස දෙන (Racism) කියන එකෙන් වෙනස්. මේ දෙවනුව කී එක තියෙන්නේ යම් ජාතියක්තව එකකට වඩා අස් හෝ පහත් කියන අදහසින්.  සමහර විට ජාතික රාජ්‍යයන් ගොඩ නගන්නට බලහත්කාරයෙන් මේ වර්ගවාදි උපක්‍රම යොදාගන්නා නිසා ඒකට ‘පටු ජාතිකවාදය‘ කියන යෙදුමත් යොදා ගන්නව දැක ගන්න පුළුවන්.  ඉතින් මේ මුල් කාලින ජාතික රාජ්‍යය ගොඩ නැගීමේ දි සූත්‍රය වුණේ ‘එක් ජාතියකට එක් රාජ්‍යයක්- එක් රාජ්‍යයකට එක් ජාතියක්‘ කියන අදහස.  නොයෙක් හේතු නිසා සමහර රාජ්‍යයන් ජාතින් හැටියට ම අති විශාල විවිධත්වයකින් යුත්.නිසා පස්සේ කාලෙක මේක ප්‍රායෝගික කරගන්න ටිකක් වෙනස් හැඩ තල දෙන්න වුනා.  ‘බහුත්ව රාජ්‍යය‘ (Pluralistic State) කියන සංවර්ධනය ඊට එකතු වෙන්නේ ඒ විදියට. 

ලංකාව වගේ රටවල් අද දවස වෙන කොටත් මේ ‘ජාතිය‘ ගොඩ නගා ගන්න අසමත් වීම ඇතුළේ ‘ජාතික රාජ්‍යය‘ ගොඩනගා ගන්න වැඩේ පට්ට ම අඤ්ඤකොරොස් තැනකට අරන් ගිහින් තියෙන්නේ.  ශ්‍රී ලංකාව කියන ජාතික රාජයය හදන්න නම් ‘ශ්‍රී ලාංකික‘ කියල ජාතිය ගොඩනගන්න ඕන.  එත් මේ කියන ‘ශ්‍රි ලාංකික‘ එක ‘සිංහල බෞද්ධ‘ එකට හිවල් හමක් කියල තේරුම් ගත්ත ගමන් ඒ වැඩේ හබක් ! 

අනිත් අතින් නිර්වස්තරයෙන් ම ‘සිංහල-බෞද්ධ රාජ්‍යය‘ හදන්න දිවිමිහියෙන් ඇප කැප වී ඉන්න අය ඒකේ දේශසිමාව මුළු දුපත වටේ ම මාක් කරපු ගමන්අනිත් හැමෝටමත් වෙනවා තමතමන් ගේ ඒවත් මාක් කර ගන්න. ඉතින් මේ කපේදි ඕක හදන්න වෙන්නේ නෑ, මේ මහාජාතිකවාදය(මාක්ස්වාදි වහරින් ෂෝවිනිස්ට්වාදය) පරාජය කරනකම්.

ඉතින් ප්‍රංශ මහා විප්ලවය විසින් ලෝකයට බිහි කරපු තව ගොඩක් උරුමයන් තියෙනවා.  ඒ අතර ‘ජාතිය‘ ගැනත්, ‘ජාතික රාජ්‍යය‘ ගැනත් මෙම් පාඩම මේ දුප්වාසින්ට වඩාත් වැදගත් වේවි කියල මම හිතන්නේ.

ඉතින්, එන්න අපි ප්‍රංශ විප්ලවය අනුස්මරණය කරමු !           

 

ප්‍රජා කෘෂි විප්ලවයකට බලාපොරොත්තු දල්වන තවත් කතාවක්

 https://fb.watch/6tyBtM8ZRs/

මුළින් ම මේ වීඩියෝ ක්ලිප් එකේ පොර ගේ කතාව ඇහුන ම මට WoW කියවුණා. පස්සේ ආයි බලා ගෙන යද්දී මට අනිත් පැත්තට හිතුනා මේක ටිකක් අතිශයෝක්ති ජනකයි වගේ. හැබැයි මේක නිකම් ම නිකම් විසි කරන්න පුළුවන් කතාවක් නෙවෙයි. මේ අත්දැකීමේ රහක් සහ ගුණයක් තියෙනවා වගේ.

මම බියොන්ඩ් ඩි ෆ්‍රේම් එක්ක සෙට් වෙමින් ඉන්න වැඩකටත් කිට්ටු නිසා මට හිතුණා මේක බෙදාගැනීමේ වෙන වටිණාකමකුත් තියෙන්න පුළුවන් කියලා.
මේ කතාවේ හැටියට මේ පොර කෑමෙන්, බීමෙන්, බෙහෙත්-හේත් වලින් ස්වයංපෝෂිතයි. ඒ හැම මගුලක් ම මිනිහ විසින් වගා කර ගෙන තියෙනවා. මීමැසි පාලනයකුත් කරනවා. ලුණුත් හදා ගනනවා. හැබැයි පොර ට කියල එහෙම ඉඩම් කඩමුත් නෑ ලු. අන්න ඒ කතාව ඉන්ටරෙස්ටින්. එයා ඒ ප්‍රශ්නය දිනල තියෙන්නේ වටේ කොමියුනිටි එක හෙවත් අහල පහළ ප්‍රජාව එක්ක සෙට් වෙලා; එයා කරන්නේ කාටත් වගා කරල දෙන එක. තමන්ගෙම ඉඩමක් නැතත් කරන්න පුළුවන් දේවල් ගොඩක් පොර යෝජනා කරනවා. අඩු ම ගානේ මිළ දී ගන්න කෑම බීම ඒ වගේ වගා කරන අයගෙන් කෙළින් ම ගන්න කියලයි එයා යෝජනා කරන්නේ.

මහා පරිමාණ කෘෂිකර්මාන්තයට එයා පට්ට ම විරුද්ධයි. "මට ඕනෑ ඔබේ ආහාර ගැන ඔබ ලවා ප්‍රශ්න කරවන්න. ඒවා එන්නේ කොහෙන්ද? ඒවා හැදෙන්නේ කොහොමද? ඔබට ඒවා ලැබෙන්නේ කොහොමද? මහපොළොවට, අනෙක් සත්ව විශේෂයන්ට සහ මනුෂ්‍යයන්ට ඒවා බලපාන්නේ කොහොමද? මේවාට ලැබෙන පිළිතුරු ඔබ කැමති ඒවා නොවේනම්, ඔබ කළ යුත්තේ මොනවාද? අවංකව ම  කීවොත්, මට න්‍යායපත්‍රයක් තියෙනවා;මට ඕන මේ පිළිතුරු වෙනස් කරන්න පුළුවන් විදියට ඔබව බලගන්වන්වන්න.."
ඉතින් එච්චරයි.
ක්ලිප් එක බලන්න.
ස්වයංපෝෂිත රටක් කියන්නේ කෙප්පයක්. ස්වයංපෝෂිත මිනිහෙක් ගැනත් මටනම් විශ්වාස කරන්න පුළුවන් බඩු නෑ. තිබ්බත් එතනට යන්නත් හොද නෑ. ඒත් මහා පරිමාණ නිෂ්පාදනය ගැන මේ විවේචනය සහ ඒකට මුහුණ දෙන්න මේ විදියේ ට්‍රයි එකක් දෙන එක වීරවික්‍රමාන්විත වැඩක් වගේ මටනම් දැනෙනවා.
බියොන්ඩ් ඩි ෆ්‍රේම් පුද්ගලික ආයතනයක්. සමාජ ව්‍යවසායකත්ය දිරිගැන්වීම අපේ එක අරමුණක්. අපටත් න්‍යාය පත්‍රයක් තියෙනවා. මේ හැම දේම පරිනත ලාංකික පුරවැසි සමාජයක් නිර්මාණය කරගන්න. 
අපේක්ෂා කරපු වැඩකට ගන්න කම් හිස් ඉඩම් තියෙනව නේ. අනිත් අතින් කෙටි කාලයකට හරි එහෙම ඉඩමක් හොයමින් ඉන්න අය ඉන්නව නේ  අපේ සමාජයේ මේ වගේ  ප්‍රශ්නයකටත් විසදුමක් ලැබෙන විදියේ ව්‍යාපාර වැඩක් ගැන ප්‍රෙජෙක්ට් එක්ක රස්තියාදු වෙමින්. අපි ට්‍රයි කරනව මේ දෙපිරිස එකතු කරන්න. ඒක ඇතුළේ එහෙම නිෂ්පාදනයක්, සේවාවක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න අයටත් එකතු වෙන්න ඉඩක් හදන්න. ඒ රස වුණත් වස විස වෙනුවට කෑම බීම හොයන අය, යමක් කරන්න පුළුවන්කමත් තියලත් ඒකේ  පියවරක් තියාගන්න ඕන ආත්ම විශ්වාසය සොයමින් ඉන්න අය, ලෙඩරෝග වලට වඩා සුදුසු සහ පහසු ප්‍රතිකර්ම හොයමින් ඉන්න අය, පළතුරු, එළවළු නැත්නම් ඔසුපැල එකතු කරල වෙන නිෂ්පාදනයක් කරන්න,කරල සමාජගත කරන්න බලා ඉන්‍න අය ආදි වශයෙන් බොහෝ අය මේ හිස් ඉඩම් උස් වැඩට යොදවන වැඩෙන් බලසතු වෙයි කියල අපි හිතනවා.
ඒ වගේ ම මේ වගේ වැඩක් කරන එක ම කට්ටිය අපි වෙන්න ඕනත් නෑ. වැඩේ පැතිරෙන තරමට අපිත් සාර්ථකයි. ඒ අතින් වීඩියෝ ක්ලිප් එකේ පොර සහ අපි ටිකක් සෙට් !

ඔන්ලයින් යනු අර්බුදයේ හේතුව නොවේ;විභාග කේන්ද්‍රීයත්වයේ අර්බුදයේ හඩ පමණි.

 'ඔන්ලයින්' කියද්දිත් ඔක්කාරයට එන සයිස් ය. අති විශේෂයෙන්ම නරක ම අත්දැකීම් ඇත්තේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ ය. මාස 15ක් පමණ දිගු කලක් වසා දමා ඇති ආණ්ඩුවේ ඉස්කෝලෙ 10,012 ක් ඇතුළු පාසල් පද්ධතිය කෝවිඩ් නිසා ඇරගන්නට බැරි ය. ඒ කියන්නේ ඉස්කෝල බිල්ඩින් ටිකට ගුරුන් සිසුන් ගාල් කර ගත නොහැක. එහෙම කරන්නට යාම නිසා දැනටමත් නිරපරාදේ මරණ ග‍ණනකි.

ආණ්ඩුවට මේ පාසල් පද්ධතිය සහ විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතිය පවත්වා ගෙන යාම සදහා තිබූ එක ම විකල්පය ඔන්ලයින් අධ්‍යාපනය ලෙස හැදින්වූ අන්තර්ජාල ප්ලැට්ෆෝම් ය. ඒකත් ගුරුවරුන් හා ශිෂ්‍ය-ශිෂ්‍යාවන් ස්වේච්ඡාවෙන්, තම තමන් ගේ වියදමෙන්,තම තමන් ගේ උපකරණවලින් ඒ වැඩේ පටන් ගත් පසු ය. ඒවා අධීක්ෂණය කරන්නට, නිල ඇදුම් ඇගලා ගෙන විකාරරූපි නාට්‍ය රගදක්වන්නට නිලධාරීන් ඒ මැදට පැන බලපෑම් එල්ල කරන්නට පටන් ගැනීමෙන්, ගුරුන් ගේ රතු කට්ට ද පැන්නේ ය. දිවයින පුරා ශක්තිමත් අන්තර්ජාල පහසුකම් පද්ධතියක් නැත; උපකරණ නැත; වියදම් කරන්නට සිදුවන්නේ අතිනි. ගුරුන් හා ශිෂ්‍යයන්ට ටැබ් ලබා දී, රට පුරාම අන්තර්ජාල කලාප ව්‍යාප්ත කොට පටන් ගන්නට ගිය අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ සහ ප්‍රතිව්‍යුහගතකිරීම් ආපස්සට හරවද්දී අපේ ඊනියා ප්‍රගතිශීලී කියන බලවේග රග දැක් වූ ප්‍රතිගාමී කාර්යභාරයේ විපාක දැන් දැන් අපි භුක්ති විදිමින් සිටිමු. ඒ කාලේ ඔවුන් ඇසුවේ 'දැන් අධ්‍යාපනයට අඩු ටැබ් ද' කියා ය. 'ඡන්ද නැති කරගන්නා වැඩක්'යි කියමින් වත්මන් රෙජීමයේ ද ප්‍රධාන හවුල්කරුවකු වන එවකට සිටි ජනාධිපතිවරයා ඒ යෝජනාව හමස් පෙට්ටියට එබුවේ ය.
ඉතින් අන්තර්ජාල පහසුකම් ගැන කවර කතා ද ! රටේ ජාතික මට්ටමේ පරිගනක සාක්ෂරතාවය 32%කි. එය නාගරික වශයෙන් ද 43.5%කි;ගම්වල 30.7%කි;වතුකරයේ 12.1%කි. මේ ගණන් බලා ඇත්තේ අවුරුදු 5-69 අතර පිරිස අතර ගේම් ගහන්නට හෝ පරිඝනයක් හසුරුවා ගැනීමේ හැකියාව අනූව ය. අපි අත ඇති බොහෝ ස්මාර්ට් දුරකථන ඇතුළු උපකරණවලින් වැඩි ම දෙනෙකු ෆේස්බුක් ගොස් සුද්ද සිංහල කෙටීමට හා සකබර්ග්ලා විසින් දී ඇති මූණක්, අතක් ලකුණු කොට දීමට වඩා දෙයක් දන්නේ නැත. බොහෝ වැඩිහිටියන්, විශේෂයෙන් ම ගුරුවරුන් අන්තර්ජාලය සලකන්නේ යක්ෂයෙකු ලෙස ය. පාසල්වල ICT ලැබ් වල හොදම දේ වාරණය කර ඇත. ලෝකයේ sex සම්බන්ධයෙන් වැඩි ම අතෘප්තිමත් පාරිභෝජකයන් සිටින රටක් බවට ලංකාව පත්වන්නේ ඉහත සියල්ලේ අනිවාර්ය ප්‍රතිපලයක් ද ලෙස ය.
ඉතින් දැන් ඉස්කෝල බිල්ඩින් ටික ඇරගන්නට බැරි වූ කල මේ කවුරුත් zoom, meet,team, classroom ආදි අන්තර්ජාල ප්ලැට්ෆෝම් සොයා ගිය හ. අර පසුබිමේ මේ වැඩේ කරන්නට යාම අත්‍යවශ්‍ය හෝම්වර්ක් මග හැර මැද්දෙන් පැනීමකි. මේ වන විට ප්‍රතිඵල ලෙස දරුවන්ගෙන් 60%ක් අධ්‍යාපනයෙන් පිටුවහල් වී ඇතැයි ද, සිලබස්වලින් 5%-10%ට වඩා කවර් කර නැතැයි ද ගුරු සංගම් වලින් පෙන්වා දී ඇත.
පුළුල් අන්තර්ජාල ආවරණයන් ගැන අතේ පත්තු වෙන මාගල් සයිස් බේගල් දෙසා බෑම වෙනුවට ඇත්ත විකල්පයන් දෙසට හැරෙන ලෙස ගුරු සංගම් දැන් බලකරමින් සිටී. අධ්‍යපෙයේ අහිමි වන සම අවස්ථා ගැන මානව හිමිකම් කොමිසම වෙත පැමිණිලි කිරීමේ උද්ඝෝෂණයක් ද ඔවුහු දැන් ආරම්භ කර ඇත.
ආණ්ඩුව අධ්‍යාපනය පමණක් නො ව කිසිදු තීරණාත්මක ප්‍රශ්නයක් ගැන විකල්පයක් නිර්මාණය කරන්නට අසමත් ව සිටී. ඒ රට කරවන ඇත්තන් ගේ දෝෂයක් ම යයි මම නොසාතමි.ඔවුන් සැබැවින් ම අපේ සමාජයේ අන්ත පසුගාමී බලවේගවල මජර කොල්ලකාරි උවමනාවන් නියෝජනය කරමින්, ඒ තුළින් තමන් ගේ ලොකු කුට්ටිය කඩා ගනිමින් පමණක් සිටිති. ඒ මංකොල්ලයත්, හරස් වන්නන් මර්දනයත් යන දෙකට එහායින් මේ සමාජ බලවේගවලට කිසිදු වැඩපිළිවෙලක් ගැන  කල්පනා නො වේ.
ඉතින් දැන් යෝජිත අධ්‍යාපන විකල්ප මොනවාද ?
සියළු ගුරුන්  හා විදුහල්පතින් එන්නත් කර පාසල් විවෘත කිරීමත්, පුරුදු පරිදි වැඩ කර ගෙන යාමත් එක යෝජිත විකල්පයකි. මේ ජුනියේ මැද වන විට එන්නත් කර ඇත්තේ ජනගහනයෙන් 2.81%ක් පමණි. ඒ ද බරපතල ගැටළුකාරී දේශපාලන හා පරිපාලන ඇගිලි ගැසීම් මගින් ඇති කළ විකෘතතා සහිතව ය. අවශ්‍ය මාත්‍රා ප්‍රමාණය ලබා නොදීම මෙන් ම චීන එන්නත් හී ඵලදායිතාවය ගැන ද සැකමුසු චෝදනා එල්ල වෙමින් තිබේ. මේ තත්වයන් තුළ පාසල් ප්‍රජාව එන්නත් කර අවසන් කිරීම අතිශයින් අසාර්ථක විකල්පයක් වනු ඇත.  ඒ හැරත් රජයේ පාසල් 10,012කින් 2644ක වැසිකිලි පහසුකම් නැති, 1627ක ජල පහසුකම් නැති තත්වයක් යටතේ කෝවිඩ් වළක්වාගැනීම සිනා නැති විහිළුවක් පමණක් වනු ඇත.
මේ වන විට වඩා ඉහළින් ඔසවමින් ඇත්තේ රූපවාහිනිය තුළින් සිලබස් කවර් කිරීමේ යෝජනාව ය. ආණ්ඩුවට මෙය ක්‍රියාත්මක කළ හැක්කේ ජාතික රූපවාහිනිය සහ ස්වාධීන රූපවාහිනියේ එකගතාවය මත පමණි. ඕනෑනම් අනෙක් පෞද්ගලික රූපවාහිනි සේවා සමග ද එකගතා ඇති කර ගත හැක. එහෙත් මේ යෝජනාව ඔසවා තබන අය ට එක් අතෙකින් රූපවාහිනි චැනලයක වේලා තීරු වෙන් කිරීමේ කාර්යය ගැන අබ මල් රේනුවක දැනුමක් නැති බවක් පෙනේ. අනිත් අතින් රූපවාහිනි සේවා වුව ද මුළු දිවයින එක ලෙස ආවරණය කරන්නේ නැති බව ද, එසේ කිරීම සදහා අප රටේ භාවිතා කෙරෙන උපකරණ වල සිට තව බොහෝ දේ ප්‍රමාණවත් නොවන බව ද, අති විශේෂයෙන් ම කිසිදු ජනමාධ්‍යයක ක්ෂණික සහ සෘජු ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ නොහැකියාව නිසා දුර්වල වන ප්‍රතිපෝෂණ හැකියා ගැටළුව ගැනද ආදි සුවහසක් ගැටළු අවධානයෙන් ගිලිහී ගොස් ඇති බව ද පෙනේ.
එහෙත් මේ යෝජනා ගෙන එන අය අවංක ලෙස ම ඒවා කරනුයේ පවතින විභාග ටික කර ගැනීම ම පමණක් ම සමස්ත අධ්‍යාපනය ලෙස සළකා ය. මේ ප්‍රශ්නය ගැන මුළු සාකච්ඡාව ම කැරකෙමින් ඇත්තේ විභාග කේන්ද්‍රීය මේ අධ්‍යාපන ව්‍යුහය කඩා වැටීම වළක්වන්නේ කෙසේ ද යන්න ගැන ය.
ඇත්ත ම අර්බුදය ඇත්තේ යල් පැන ගිය මේ විභාග කේන්ද්‍රීය අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුළ ය.  දැන් ඉතින් මේ අවසරයෙන්වත් ඊට කුළු ගෙඩි පහරක් දිය යුතු නො වේ ද...?
අවශ්‍ය පහසුකම් සහ නිර්මාණාත්මක නිදහස තහවුරු කරන ලද ගුරු අධ්‍යාපනයක් තිබුණේනම්, ඇත්ත වශයෙන්ම රූපවාහිනී හෝ ඒ තරමටවත් ඔන්ලයින් අධ්‍යාපන ක්‍රමවේද අසාර්ථක නො වේ. ඇත්ත ම අසාර්ථකත්වය ඇත්තේ 'අහවල් විභාගයට අහවල් ප්‍රශ්නපත්‍රයේ අසන මේ විදියේ ප්‍රශ්නයට මේ විදියේ පිළිතුරක් දෙන්න' යයි කීමට සීමා වූ අධ්‍යාපන පද්ධතියේ ය; 'ටෝක් සහ චෝක්'  ක්‍රමවේදයේ ය.
මේ තව එක පැයක් වත්‍ පවත්වා ගැනීමට නුසුදුසු ක්‍රමයකි.
වහාම කළ යුතු ව ඇත්තේ මේ අසාර්ථක විභාග පද්ධතිය අහෝසි කර දැමීම ය.
විකල්ප ඇගයුම් ක්‍රමයක් ස්ථාපිත කිරීම හදිසි හා අත්‍යවශ්‍ය වේ. හැකිතාක් ස්වයං අධ්‍යයන ක්‍රම දිරිගැන්විය යුතු ය. ඉන්දියාවේ සෘෂිවැලි සහ ස්ථාන හයක ක්‍රිෂ්ණමුර්ති පදනමෙන් පවත්වා ගෙන යන පාසල්වල ඉගෙන ගන්නා දරුවෝ අවශ්‍යනම් පම‍ණක් ගුරුන් විමසති. තම ශ්‍රේණියට අදාල තත්වය අපැහැදිලිනම් පහළ ශ්‍රේණීන්ගේ සිට අදාල මූලධර්ම ඉහළට ඉගෙනගනිමින් එති. ඇත්තටම නායකත්වය ශිෂ්‍යයන්ට දී ගුරුවරු පසුපසින් සිට පහසුකම් සැපයිය යුතු තත්වයක් නිර්මාණය කර ගත යුතු වෙමු. යල් පැනගිය දිසාපාමොක්ලා ගෙන් අපි වහා වහා ම නිදහස් විය යුතු වෙමු.
අන්තර්ජාල තාක්ෂණය නිසා දරුවන් රෝගී බවට පත් ව ඇතැයි  වෛද්‍ය වාර්තා උපුටා දක්වයි. ඇත්ත ය. ඉතා දිගු කලක්, අකුරු කියවමින්, කුඩා තිර මත ඇස් රදවා ගෙන සිටින්නට බල කිරීම මගින් එය අනිවාර්යයෙන් ම සිදු වනු ඇත. 2017 දී ජාතික ළමා ආරක්ෂක අධිකාරිය විසින් අඩු ම වශයෙන් අවුරුදු 17 වන තුරුවත් සිය‍ළුම විභාග අහෝසි කරන ලෙස ආණ්ඩුවට යෝජනා කළේ විභාග පාදක අධ්‍යාපන ක්‍රමය අපේ දරුවන් මානසික- කායික රෝගින් බවට පත් කරමින් ඇති බැවිනි. 5 ශිෂ්‍යත්වය අහෝසි කිරීමේ ආරම්භක පියවර ම, ඒ වැදගත් වෙනසේ මුලපිරුම ම විනාශ කිරිමෙන් එය ද ආපස්සට හරවන ලදී. දැන් සනීප ය ! 
"අපි ප්‍රශ්න අසන්නෙමු.නුඹලා ඒවාට අප කැමති, අප අනුමත කරන පිළිතුරු දිය යුතු වේ. ඒවා එසේ ම දී ඇත්දැයි පරික්ෂා කිරීමට අප විසින් පත් කරන උත්තර පරීක්ෂකවරුන්ට මොඩල් උත්තර අප විසින් දී ඇති අතර ඒවා සමග ඇති ගැලපුම අනූව නුඹලාට ලකුණු හිමි වනු ඇත" යන්න පදනම් කර ගත් අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් අපේ දරුවනුත්,අනාගතයත්,ශිෂ්ටාචාරයත් තවදුරටත් විනාශ කරනු ඇත. ඒ ඉදිරියේ බකං නිලා  සිටිනවා ද; නැතහොත් ඊළග පැයේදීම එය  වෙනස් කරනවා ද ? අඩු ම වශයෙන් ආරම්භක පියවර හෝ තැබීමට මේ සුදුසු ම මොහොත නො වේ ද ?
විකල්ප ඇගයුම් ක්‍රමයක මුල් ම පාදම විය යුත්තේ ශිෂ්‍යයා ගේ ඉදිරිපත් කිරීමේ මාධ්‍යය සහ ඊටත් වඩා ප්‍රතිචාර සටහන් කිරීමේ මාධ්‍යය සම්බන්ධයෙන් ඔහු ගේ, ඇයගේ නිදහස පූර්ණ ලෙස පිළිගැනීම ය. මාකින් ස්කීම් අවශ්‍ය නැත. ඔහු ට හෝ ඇයට, අදාල දෙය කොයි තරම් දක්ෂ ලෙස ඒත්තු ගැන්විය හැකිව තිබේ ද යන්න පමණක් ගණනය කළ යුතු ය. පිළිතුරකට මාර්ග බොහෝ තිබිය හැක.බොහෝ විට පිළිතුරු ද එකකට වඩා තිබිය හැක. ඒවා යේ හරි වැරදි ගැන අධිකාරීවාදි මතයක් පටවනු වෙනුවට අවශ්‍ය කරන්නේ අදාල ප්‍රකාශනය කොතෙක් හොදින් සංනිවේදනය කර ඇත් ද යන්න මැදිහත් ව විමසා බැලීමයි. එය අළුත් දැනුම නිෂ්පාදනයේ තෝතැන්නක් වනු ඇත; කුසලතා ගොඩනගනු ඇත;ආකල්ප සහ අධ්‍යාත්මයන් නිදහස් කරනු ඇත.
ඉතින් කෝවිඩ් තුළින් අධ්‍යාපනයේ අර්බුදයක් මතු වී ඇතැයි යන විකාර අදහස අතහරිමු. සිදු ව ඇත්තේ අධ්‍යාපනයේ අර්බුදය ප්‍රකාශ වෙමින් පොලා පැනීම ය. ප්‍රශ්නයේ හරය වන විභාග කේන්ද්‍රීය අධ්‍යාපන ක්‍රමය වහා අහෝසි කරන්නට බල කරමු.

නොකළ වරදට සමාව දීම සහ කළ සාපරාධි වරදට තෑගි දීම

"මා නිදහස ලබා යන්නේ මා අත්අඩංගුවට පත් පරිසරයටම නම් නිදහස ලබන මා නැවතත් කරන්නේ පෙර දිනෙක මා අත්අඩංගුවට පත්වීමට කරන ලද දේ ම ය....එවිට ඔබ මම මෙම ගේට්ටුවෙන් පිටත් ව ගිය වහා ම නැවත අත්අඩංගුවට ගනු ඇත" (නිදහස සොයා ගිය ගමනක්:2 කාණ්ඩය, පිටුව 388-9)
නෙල්සන් මැන්ඩෙලා ගේ මේ ප්‍රකාශය මතක් කෙරෙනුයේ පොසොන් සදට මුවා වී රාජපක්ෂ රෙජීමය විසින් කරන ලද ඊනියා සිරකරු නිදහසේ සිද්ධිය සමග එහි ඇති සෘජු අදාලත්වය නිසා ය. එසේ නිදහස් කරන ලදැයි කියන 93 දෙනෙකු අතර නින්දිත 'ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත'  යටතේ සිර කොට සිටි 16 දෙනෙක් ද වූහ.
මේ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත (Prevention from Terrorism Act)1979 යන්න යුක්තියේ,සාධාරණත්වයේ හා නීතියේ සමානත්මතාවය ආදි ශ්‍රේෂ්ට මූලධර්ම සියල්ල නටඹුන් කරන්නක් වන්නේ ඇයි?  එය සාමාන්‍ය‍ නීතියට පිටින් ක්‍රියාත්මක වන්නකි. එනම් සාමාන්‍ය නීතියේ වලංගුබව අභියෝග කරන්නකි. මේ යටතේ අත්අඩංගුවට පත් වන ඔබ,  18 මසක් පුරා විවෘත අධිකරණයකට ඉදිරිපත් නොකර, නිල රැදවුම් භාරයක් නොවන තැනක රදවා තබා ගත හැක. මුළුමහත් ලෝකයෙන් ම වසන්ගා ගෙන සිටින ඔබ විසින් කරනවා යයි ඔවුන් සදහන් කරන පාපෝච්චාරණයකට මේ කාලය තුළ ඔබගේ අත්සන තබන්නට ඔබට සිදු වෙයි.මොකක්....?ප්‍රතික්ෂේප කළහොත්....ඇගිලිවලින් එල්ලා කරන පහරදීම්, නිය ගැලවීම්, පෙට්‍රල් පිරවූ ෂොපින් බෑග් තුළ හුස්ම ගන්නට බලකිරීම්, ශිෂ්නයට යකඩ කූරු ඇතුළු වධක උපකරණ ඇතුල් කිරීම්, ආදි මෙකී නොකී හිංසක ක්‍රීඩා රැසක් ඔබේ කැමැත්ත පහසුවෙන් දිනා ගැනීමට අසමත් වෙතැයි ඔබට විශ්වාස ද? ඔබ පමණක් නොව ඔබගේ සමීපතමයන් වධබන්ධනයට ලක් කරවා ගැනීමේ, ජීවිතය අවසන් කරවීමේ තර්ජන විහිළු නොවන බව හොදටම තේරුම් ගන්නා ඔබ මේ වෘක රැළ කියන ඕනෑම දෙයක් නොකරනු ඇත් ද?
ඉතින් මෙසේ අත්සන් කරනු ලබන 'පාපෝච්ඡාරණයක්' අධිකරණය හමුවේ ඔබට ම එරෙහි සාක්ෂියක් ලෙස ඉදිරිපත් කෙරේ. ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් ඝාතනය ගැන ඒ නිවස ඉදිරිපිට පිහිඹියා ගසක අත්තක් කපමින් සිටි තමිල් දුගී කුලීකරුවෙකු මෙසේ සිරදඩුවම් විදිමින් සිටියදී නැවත සිය දුගී දරුපවුල කිසිදා නොදැකම ජීවිතය අවසන් කළේ සිරගෙදර ය. ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා ඝාතනයට වැරදිකරු කොට අවුරුදු 293ක සිරදඩුවමක් නියම කළ මිනිසා මුල්වරට වව්නියාවෙන් පිටතට පැමිණ ඇත්තේ තමන් අත්අඩංගුවට ගත් පිරිස සමග ය ! මෙසේ  අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ පසු ද විවිධ වර්ගයේ සිරදඩුවම් වල සිට මරණීය දණ්ඩනය දක්වා දඩුවම් ඔබට නියම කිරීමේ අවස්ථා විනිසුරන් සතු ය.
මෙය මුළුමනින් ම යුක්තියේ හා සාධාරණත්වයේ මූලධර්ම සුන්බුන් කරන්නක් බව තේරුම් ගැනීමට වෘකයා ඔබ නිවසේ දොරට තට්ටු කරන මොහොත තෙක් පමා විය යුතුද යන්න සිතා බලන්න.
යුරෝපා සංගමයේ පාර්ලිමේන්තුවේ ලංකාව මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයන් අඛණ්ඩව සිදු වන රටක් ලෙස බහුතර එකගතාවයකට පත්වීමට එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වූයේ මෙම නින්දිත පනත දිගින් දිගටම ක්‍රියාවේ යොදවමින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නොවන රටක් බව තහවුරු කිරීම ය. ඒ මගින් යුරෝපා වෙළදපොළේ තෝරාගත් විශේෂ සහන තත්වයන් සදහා ලංකාව නුසුදුසු රාජ්‍යයක් ලෙස 2010 දී ගත්, 2017දී ආපසු හරවන ලද තීන්දුව වෙත ආපසු ගමන් කිරීමක් සිදු වනු ඇත. ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී තත්වයන් ,යහපත් වෙළදපොළකට හේතු නොවන බව යුරෝපා සංගමය වැනි දියුණු ධනේෂ්වර කේන්ද්‍රයන් විසින් පිළිගනී. එම රාජ්‍යයන් හී විශ්වයීය පුරවැසි චින්තනයකින් යුතු
ශක්තිමත් සිවිල් සමාජයේ බලපෑම ප්‍රධාන හේතුවකි.
ලංකාවේ අපනයන වෙළදපොළ මූලික වශයෙන් යුරෝපය මත රදාපවතින්නකි.

මේ අනූව දෙකොන පූට්ටු වී සිටින රාජපක්ෂ රෙජීමය හිටි අඩියේ ම 'මෙත්මල් පිබිදේවා' ගීත ගායනා කරන්නට කැමරා ඉදිරියේ පෙනී සිටින්නට පටන් ගෙන ඇත. සිය රාජකාරිය අවංක ලෙස ඉටු කිරීමේ වගකීම හේතුවෙන් චෝදනා රහිතව වසර එකහමාරක් තිස්සේ අත්අඩංගුවේ තබා ගෙන සිටින පොලිස් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු අධ්‍යක්ෂක ශානි අබේසුන්දරට මුල් වරට ඇප හිමි වන්නේත්, අර කී නින්දිත පනත යටතේ සිර කොට සිටි අයගෙන් 16කට 'නිදහස' පිළාගැන්වීමත් පස්ස ගිනි ගත් රෙජීමයේ ගැලවිජ්ජාවන්ට වඩා දෙයකැයි කිව හැක්කේ කාටද !
අවම වශයෙන් ඔවුන් කළ යුතු ව තිබුණේ මේ නින්දිත පනත අහෝසි කරදැමීම ය. එවිට ඒ යටතේ සාපරාධී ලෙස සිර කොට සිටින සියළු දෙනා සාපේක්ෂක හෝ නිදහසක් ලබනු ඇත. ඇත්ත වශයෙන් ම ඔවුන්ට සමාව දීමක් කරන්නට රජයකට අයිතියක් නැත. ඇත්තටම සමාව ගත යුත්තේ රජයයි. දැන් මොවුන් කර ඇත්තේ නොකළ වරදකට ඊනියා සමාවක් දී තමන් ගේ දැහැමි වෙස් මුණු විකට ලෙසින් ප්‍රදර්ශනය කිරීමකි.
ඒ මදිවාට කිරි මූඩියකට ගොම කලයක් හලා ගත්තා සේ  ය; ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ද සැකයකින් තොරව තහවුරු කරන ලද මරණීය දණ්ඩනය හිමි ව සිටි රාජපක්ෂලාගේ කුප්‍රකට ගජයකු වන දුමින්ද සිල්වා ද මේ පොසොන් නිදහස් ලැයිස්තුවෙන් එළි බැස ඇත. මරණිය දණ්ඩනය හිමි වූවෙකුට ජනාධිපති සමාව ප්‍රදානය කිරීමේ දී ව්‍යවස්ථාවේ 34(1) උල්ලංඝනය කරමින් ලංකාව අරාජික රාජ්‍යයක් බවට පත් කෙරෙන තත්වයක් ජාතික හා ජාත්‍යන්තර ආයතන ගණනාවක් විසින් පෙන්වා දී තිබේ.
රාජපක්ෂ රෙජීමය විසින් සිය මරිමෝල් අනුචරයන් ද සමග ලංකාවේ එහි අදුරුතම අගාධයෙනුත් පහළට ගෙන යනු ඇත. ඊනියා යුද ජයග්‍රහනයක මිථ්‍යාවෙන් ඇස් නිලංකාර කර ගෙන සිටින මේ තක්කඩි මුග්ධයන්ට ජාතික ප්‍රශ්නය දේශපාලනික ව විසදා, ප්‍රජාතන්ත්‍රීය එක්සත් ලංකාවක් බිහි කළ හැකියයි විශ්වාස කරන්නේ කුමන පදනමකින් ද ?

අධිවේගී මුතුඇටේ ගැන අමුතු ඇටේ අමුතු කරුණාව.

 කොළඹ වරාය අද්දරින් ගිනි ජාලාවක් වී ජංජාලයක් වුණ  Express Pearl නැවේ සිද්ධිය මගින් ලංකාවේ සාගරය ට පිරිමැසිය නොහැකි වින්නැහියක් ඵල දී ඇති මොහොතකි; මේ ජුනි 8,ලෝක සාගර දිනයයි. 

Express Pearl හෙවත් 'සීඝ්‍රගාමී මුතුඇටේ'

Express Singapore සමාගමට අයත් නැවකි. එහි අන්තරායකාරී ද්‍රව්‍ය අඩංගු කන්ටේනර් 81 ඇතුළු කන්ටේනර් 1486ක් පටවා තිබී ඇත. 

විනාශය මගින් ද්‍රව්‍යමය වශයෙන් වූ පාඩුව නැවත පියවා ගත හැකි වනු ඇත. එහෙත් සාගර ජෛව පද්ධතියට වූ විනාශය අවුරුදු 20-50ක් තරම් කාලයක් යන තුරුවත් පියවා ගත නොහැක්කක් බව පරිසර විද්‍යාඥයන් විසින් තක්සේරු කෙරේ. 

"අහක යන වින්නැහියක් ගෙදරට කැදවා ගත්තේ මොන මගුලකටදැ"යි ප්‍රශ්න කරන්නෝ වෙති.මේ ප්‍රශ්නය සෑහෙන වලංගු එකෙකැයි මටත් සිතේ.එහෙත් ඒ දෘෂ්ටිකෝණයට මම  එතරම් නොකැමැත්තෙමි. උදව්වක් උපකාරයක් අවැසි ඕනෑ ම මොහොතක ඒ ඉටු කිර්‍රිමේ යහගුණය රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකව ද තිබිය යුත්තකැයි මම අදහමි. ප්‍රශ්නය වනුයේ උදව්වක් කිරීමේ හැකියාවක් කොළඹ වරාය හෝ ලංකාව හැටියට තිබුණා ද යන්න ය. 

පෙනී යන හැටියට දැනුවත්වම ඒ හැකියාව ලංකාව සතු නො වේ. ගින්‍න නිවා දැමීම සදහා ලංකාව විසින්‍ මුළින් ම භාවිතා ක‍ළ උපක්‍රම වලට පින් සිදු වන්‍නට ගිනි ජාලා වැඩි වැඩියෙන් පැතිර යන්නට විය. ඒ හැකියාව තිබූ ඉන්දියානු නාවික සහාය ඉල්ලා සිටියේ  අවසාන මොහොතටත් පසුව තවත්‍ ටික වෙලාවකට පසුව ය. ජාත්‍යන්තර top list අනූව ලංකාවේ කොළඹ වරාය 24 වන ස්ථානයේ පිහිටා ඇති අතර ඉන්දීය හොද ම වරාය පිහිටා ඇත්තේ 29 වන ස්ථානයේ ය. වරාය අධිකාරියේ ඉලක්කම් අනූව ජුනි 8 දක්වා 2021 මුල සිට කොළඹ වරායට නැව් 1521ක් පැමිණ තිබේ. ලංකාව ආසන්නයෙන් ගමන් කරන නැව් 3000ක් පමණ වන අතර සාමාන්‍යයෙන් ඉන් 30%ක් පමණ මෙරට වරායට ඇතුල් වෙන බව පැවසේ. එහෙත් මෙරට නාවුක හමුදාව සූදානම් කොට ඇත්තේ තාමත් හූදු මිලිටරි යාන්ත්‍රණයක් ලෙස ය. නිරන්තරයෙන් ම ඇති වන මෙවැනි අනතුරුවලට මුහුණ දීමට සමත් නවීකාරක නාවික බලයක් ගැන සිතීම, ජාතික ආරක්ෂාව අනතුරේ හෙලීමකැයි තැති ගන්වන අමන තක්කඩියන් ට ඒ ගරුත්වය හිමි වෙත්වා!

තත්වය එසේයයි හොදින් ම දන්නා අතර ම මේ 'අධිවේගී මුතු ඇටේ' ගිනි ප්‍රශ්නය ලංකාවේ බලධාරීන් විසින් තනියම කරගසන්නට බාර ගැනීමේ වීර වික්‍රමාන්විත අභිලාශය පිටුපස ඇත්ත කුමක් විය හැකි ද ?

2020 ජූලියේ දී මුරුසි දිවයින ආශ්‍රිත වසර දහසකට වඩා ඉපැරණි කොරල් පරයක් හා ගැටීමෙන් ඊට සිදු වූ විනාශයට වන්දි ගෙවීමට නැව් සමාගමට සිදු වූ අතර එම වන්දිය එරට වාර්ෂික දල ජාතික ආදායමට ද වැඩි විය. ලංකාව ද මෙවැනි කුඩා හෝ වන්දි අය කරගැනීමක් මාසයකට පෙර සිදු කළ බව ආරංචි ය.

'අධිවේගී මුතුඇටේ' සම්බන්ධයෙන් 'ඉන්දියන් සයුරේ අමුතු ඇටේ'දැක් වූ කරුණාව අන් කිසිවක් නො ව මේ වන්දි මුදල් වාසනාව ගැන කළ මලපෙරේත කෙල හැලීමක් මිස අන් කිසිවක් නොවන බව දැන් අපට පැහැදිලි ය. තනියෙන් බදා ගෙන කන්නට ගොසින් වෙච්ච අලකලංචිය ගැන හෝ තාමත් රෙජීමයට වගේ වගක් නැත.  

එහෙත් අනෙක් පැත්තෙන් වන්දි ලබා ගැනීම ගැන ද සැක කටයුතු තත්වයක් මතු වී තිබේ. ඒ මේ සම්බන්ධ ජාත්‍යන්තර හැම්බර්ග් සම්මුතිය තවමත් ලංකාණ්ඩුව විසින් අත්සන්‍ තබා නැති බැවිනි. ක්ෂණික සල්ලි කුට්ටි කඩාගන්‍නා අවස්ථා ලෙස මිස ජාත්‍යන්තර සම්මුති මගින් බැදෙන සීලාචාර අන්තර්ජාතික දේශපාලනයක් ද මේ මුග්ධ රට ට අකැප ය. 'අහවල් සම්මුතියට අත්සන් තබා රට අනතුරේ හෙලුවේ අප නොවේ, අන්න අරුන්' යනුවෙන් නැගෙන නර්මාලාප අපට හොදින් හුරුපුරුදු ය. 

සුනාමි ව්‍යවසනය මෙන් ම මේ සිය‍ළු ව්‍යවසන වෙස් වලාගත් ආශිර්වාද බවට පත් කරගන්නා බල හවුලක් ලබන්නට ලංකා දිවයින වාසනාවන්ත වී තිබේ. ඒ කිසිදු විටෙක ඉන් විපතට පත් වූවන් ට ඒ ආසිරි හිමි නො වූ බව අපි අත්‍දකිමින් නොසිටිමු ද ? 

නයිට්‍රික් අම්ල ඇතුළු කාන්දු වූ විෂ රසායන මගින් මසුන් ඇතුළු ජලජ ජීවීන්ගේ පිට කටු, ඇට කටු දිය කර හරිමින් තිබේ; කොරල් පර විනාශ කරමින් තිබේ. ධීවර කර්මාන්තයත්, සංචාරක කර්මාන්තයත් මේ අනූව සැලකිය යුතු අභියෝගයකට මුහුණ පානු ඇත. "නැත;.පෑරලිය පෙන්වා වික‍නුවා සේඅපට මේ වින්නැහිය ද සුද්දන්ට විකුණා ගානක් කඩා ගත හැකිය" යනුවෙන් කියන කේවට්ටයකු මතු වුවහොත් ඒ ගැන පුදුම විය  යුතු නො වේ. 

කොරල් පරයක් වූ කලී ජෛව විවිධත්වයෙන් ඉහළ ම පද්ධතියකි. නිදසුනක් ලෙස කොරල් විශේෂ 400කට අධික ඕස්ට්‍රේලියාවේ මහා බාධක කොරල්  පරය, මාළු විශේෂ 1500කටත්, බෙල්ලන් විශේෂ 4000කටත් වාසස්ථාන සපයන අතර කැස්බෑ විශේෂ හතෙන් හයක් ම එහි සිටිති. කොරල් පරයක විනාශය, මේ සියල්ල ම විනාශ මුඛයට ඇද දමයි. අවසාන අර්ථයෙන් මේ ඕනෑම පරිසර පද්ධතියක විනාශය මනුෂ්‍ය අපේ විනාශය සහතික කරන්නකි. අපේ පැවැත්ම, මේ සියල්ලේ එකතුවකින් රදා පවතින්නකි. 

එහෙත් ඔක්සිජන් කන්නදැයි අසන රෙජීමයක් මේ කිසිවක් ගැඹුරින් අවබෝධ කර ගනී ද ? එහි මූලික ආර්ථික මූලෝපාය බවට පත් ව ඇත්තේ වින්නැහි ලාබ ය ! ඒ ලාබ අත්පත් කරගන්නට රොද බැද සිටින ඉහළ සිට පහළ දක්වා හරස් තීරුවක් දැන් මේ දිවයිනේ නිර්මාණය වී තිබේ. ඒ උන්දැලා අපත් ඇද ගෙන විනාශයෙන් විනාශය කරා තවත් ඉදිරියට යනු ඇත. ඒ ගැන පාලක පුටු හොබවන්නන්ට පමණක් දොස් කියා අපේ අත් සෝදාගැනීමට ඉතිහාසය අපට අවසර නොදෙනු ඇත.

පරිසරය සුරැකුම යනු මානව පැවැත්ම සඳහා විවිධත්වයේ අයිතිය රැකුම ය

 ජුනි 5,

විශ්ව පරිසර දිනය......

2002 අග හරියේ දී වගේ විසුරුවා හරින ලද 'ශ්‍රී ලංකා පරිසර සංරක්ෂකයෝ' (SLECO) වෙනුවෙන් ලියවුණ ලිපියක් බෙදාගන්න මට හිතුනා. 

අළුතෙන් ටයිප් කරන්නේ පරණ නොවන ඒ අදහස එක්ක පැරණි ලිපියමයි; 

පරිසරය සුරැකුම යනු මානව පැවැත්ම සඳහා විවිධත්වයේ අයිතිය රැකුම ය 

        --------------------------------------------

අපි හැම කෙනෙක් ම, හැම දෙයක් ම, හැම තැනක් ම වෙනස්.....

සමහරක් ඉබේ ඇති වුණ වෙනස්කම්. තවත් සමහරක් අපි ම හදාගත්ත වෙනස්කම්...

මේ වෙනස්කම් ඇතුළෙත් වෙනස්වීම් තියෙනවා. මනුෂ්‍යයා ට විතරක් වෙනස් කිරීම් කරන්නත් පුළුවන්. 

මේ 'වෙනස' ගැන තියෙන අපූර්වතම කතාව තමයි, ඒක නැත්නම් එකතුවක්-පැවැත්මක් නැහැ කියන එක.

අපි හැම කෙනෙක් ම අසම්පූර්ණයි. අපි සම්පූර්ණ වෙන්නේ තව ගොඩක් අය එක්ක, දේවල් එක්ක, තැන් එක්ක එකතුු වෙලා. 

'ජෛව විවිධත්වය' හෙවත් ජීවීන් එකිනෙකා අතර ඇති වෙනස්කම්  දෙස බලන්න. ඒ වෙනස්කම් පවතින්න වෘක්ෂලතා, මහපොළොව, ජලාශ,..ඒ ඒ දේවල්, තැන්වල වෙනස්කම් වලින් කොතෙක් උදව් වෙලා ද.... ! ඔය හැම දේකම ප්‍රතිපලය හැටියට මනුෂ්‍ය ජීවිතය නිර්මාණය වෙනවා. මනුෂ්‍ය අපට පුළුවන්, අපිවමත්, අනෙක් දේවලුත් වෙනස් කරන්න(මේ බලය ලැබුණ සොබාදහමේ මූලික රීතින් හැර) 

මනුෂ්‍යයෝ හැටියට අපට ලැබුණ මේ බලය පාවිච්චි කරල, අපි අප අතර ම සමහර වෙනස්කම් හදා ගෙන තියෙනවා. ඒවා එක්ක පවතින්න බැරි වෙන කොට අපි අතරින් ම කොටසක් ඉදිරිපත් වෙලා ඒවා වෙනස් කරගන්නවා. ඒ කියන්⁣නේ අපි අළුත් 'පරිසරයක්' හදාගන්නවා. 

සොබාදහමෙන් ඇති වුණ සමහර සීමා පවා වෙනස් කර ගන්න මනුෂ්‍යයා ට පුළුවන්. උදාහරණයක් හැටියට  මරණය නවත්වන්න බැහැ. ඒත් කල් දාන්න පුළුවන්. ස්වභාවික ව ලැබිල තිබුණ කෑම බීම හිඟ වෙද්දී ස්වභාවික බඩගින්න නිවා ගන්න ස්වභාවිකව ම නිර්මාණාත්මකබවත් මනුෂ්‍යයා ට ලැබුණා. ඔන්න ඔය වගේ. එතකොටත් අපි කියනවා, 'අපට සුදුසු විදියට පරිසරයක් අපි හදාගත්තා' කියලා. 

මේ විදියට මනුෂ්‍ය අපට ජීවත් වෙන්න උවමනා සියළු ම දේවල් තමයි 'පරිසරය' කියල කියන්නේ. එතකොට 'පරිසරය ආරක්ෂා කරගන්නව කියන්නේ ඒ ඇතුළේ තියෙන විවිධත්වයන් අපේ පැවැත්ම ට හරි යන විදියට ගලප ගන්න එක. 

ඔය විදියට අපට තේරුම් ගත හැකියි ජීවිතය ගැන; 'යහපත් ජීවිතයක්' ගැන අපේ සිහින පවතින්නේ මේ විවිධත්වය මත කියලා. 

විවිධත්වයේ අයිතිය මහපොළොව මත ස්ථාපිත කරගන්න නම් අපි එය ගැඹුරින් වටහා ගන්න වෙනවා. 

සියළු ම වෙනස්කම්, වෙනස්වීම් හා වෙනස් කිරීම් ගැන සියළු ම මනුෂ්‍යයන්ට එකඟ වෙන්න බැරි බව ඇත්ත. මේ එකඟතාවය එන්නේ ඒ ඒ මනුෂ්‍යයන් ගේ පහසුව හා අවසාන වශයෙන් පැවැත්ම කියන තැනින්. ඉතින් ඒ ඒ මනුෂ්‍යයා ඉන්න තැන අනූව ඒවා වෙනස් වෙනවා. එහෙම වෙද්දී අවසාන වශයෙන් ඒක තීරණය වෙන්නේ පොදු මානව පැවැත්ම මතින්.

සමහර වර්ගයේ වෙනසක් පොදු මානව පැවැත්ම ට හානිකරයි. එතකොට ඒක අහෝසි වෙලා යා යුතුයි. සමහර වර්ගයක වෙනසක් මීට වෙනස්; නැති වෙලා ගියොත් මානව පැවැත්මට හානිකරයි. ඒ නිසා ඒවා රැකගත යුතුයි. තවත් සමහර වර්ගයක වෙනසක් වැඩි වර්ධනය කරගත යුතුයි. එතකොට තමයි පැවැත්ම වඩා යහපත් වන්නේ.

විවිධත්වයේ අයිතිය ගැන තවත් විදියක වැරදි අදහසක් තියෙනවා. ඒ තමයි සියළු ම වෙනස්කම් එක සමානයි කියන එක නිදසුනක් හැටියට වෙනස් වෙනස් ලිංගිකත්වයන් ගැන හිතා බලමු. 'මේ කාගේත් ප්‍රශ්න එක සමාන ය' කියන එක මිථ්‍යාවක්. එතකොට ඇත්ත සමානත්මතාවයක්  ඇති කළ හැකි වන්නේ, ඒ ඒ තත්වයන් හී දී දුර්වල,  පීඩිත කණ්ඩායම වඩාත් බලය සහිතව සංවිධානය වීමෙන්. එවැනි සංවිධානය වීමකට එරෙහි වීම , ඇත්තෙන් ම විවිධත්වයේ අයිතියට එරෙහි වීමක්. 

මේ විදියට මනුෂ්‍ය පැවැත්මට අදාල ව තම තමන් ගේ අනන්‍යතාවයන් පවත්වා ගැනීම, වර්ධනය කරගැනීම, කළමනාකරණය 'විවිධත්වයේ අයිතිය රැකගැනීම ' නැත්නම් 'පරිසරය රැකගැනීම' හැටියට හඳුනාගත  හැක්කේ. 

        SLECO