Wednesday, March 25, 2020

මුඛවාඩමක් මැවු වෙනසක අරුමය






මේ සටහන නැවත ලිවිම ට මම සිතුවෙමි.  
එක්තරා වේලාවක මේ මුල් රූපයේ ආකාරයෙන් මුහුණ වැසීම තහනම් කරන ලද කාලයක් විය.  තවත් වේලාවක, මේ දෙවන රූපයේ දක්වා ඇති පරිද්දෙන් මුහුණ නොවැසීම තහනම් කරන ලද කාලයක් පැමිණ තිබේ.  මේ දෙකට ම පදනම් වි ඇත්තේ ‘ආරක්ෂාව‘ පිළිබඳ තර්කයකි.  මේ ලිපිය මුලින් ම සටහන් කරන ලද ඊයේ දවසේ දි ද මා විසින් මතු කරගන්න ට තැත් කරන ලද්දේ පලමු මොහොතේ නගන ලද ‘ආරක්ෂාව‘ පිළිබඳ තර්ක, දෙවැනි මොහොතේ දී නිකම් ම වාෂ්ප වී ගොස් ඇත්තේ කෙසේද යන්නයි.  
මුහුණ වැසීම, ලංකාවේ  තහනම් කරන ලද්දේ වසරකට පෙර හරියට ම මෙන්න මෙවැනි කාලයක දී ය.  සංචාරක ව්‍යාපාරය සහ ක්‍රිස්තියානි ජනයා ඉලක්ක කරගත්තක් බව පෙනි යන එම ප්‍රහාර මාලාව, ඉස්ලාමය නියෝජනය කරන කල්ලියක් විසින් එල්ල කරන  ලද්දෙන්, එය පදනම් කොට ගෙන ඊට පොහෝ කලක ට පෙර ආරම්භ වී තිබූ ඉස්ලාම් විරෝධී පලපෑම් රැල්ල මේ සමඟ ම උත්කර්ෂයට නංවන ලදී.  මෙම ඇඳුම, ඉස්ලාමිය සංස්කෘතිය තුළ ඇති අගතිගාමිත්වයේ ලක්ෂණයක් ලෙස පරාජය ට පත් කරනු වෙනුවට සිදු වූයේ එවැනි ම අගතිගාමීත්වයක් විසින් එය මත සිය ආධිපත්‍යය මතු කිරිම ය.ඒ සඳහා
තර්ක ආනයනය කරන ලද්දේ  ‘ආරක්ෂාව‘ නාමයෙනි.  
‘ආරක්ෂක හේතූන් මත මෙම වර්ගයේ ඇඳුම් ඇඳ සිටින්නන්‘ බස් රථවලට නංවා ගැනිම ප්‍රතික්ෂේප කෙරුනි.  බස්  රථවලට නැඟ සිටියවුන් ඒවායෙන් බස්වන ලදී.  රජයේ සහ පෞද්ගලික කාර්යාලවල ට ඇතුල් කර නොගන්නා ලදී.  රෝහල් වල දි පවා ප්‍රතික්ෂේක වීම ට හිස ආවරනය පවා හේතු විය.  කඩ-සාප්පුවලට වැද්ද නොගන්නා ලදී.  ඒ සියල්ල ‘ආරක්ෂාව‘ වෙනුවෙනි.  මෙය ‘අනන්‍යතාවය සැඟවිමක්‘ ලෙස හඳුනාගන්නා ලදී.  පෙනි යන පරිද්දෙන් ‘ආරක්ෂාව‘ පිළිබඳ තර්කයේ එක ම පදනම එය විය.  ඒ මතුපිටින් පෙනි යන පරිදි ය.    
මේ දිනවල එක ම කතා බහ කැරකෙන්නේ ‘කොරෝනා‘ වටා ය.  විශේෂයෙන් ම කැස්සක දී හෝ සාමාන්‍ය කතාබහක දි පවා පිට වෙන කෙළ බිඳිති මගින් මේ රෝගය පහසුවෙන් බෝවිය හැකි අතර, ඒ මගින් පෙනහළු අකර්මන්‍ය කිරීම නිසා මරණීය තත්වයට ළඟා වෙයි.  මෙය වළක්වා ගැනිම සඳහා වෛද්‍ය විද්‍යාත්මක ව ලැබි ඇති එක ම විසඳුම, මීටරයක පරතරයක් නඩත්තු කිරීම සහ මුඛ ආවරණයක් පැළඳීම ය.  ඊට අමතර ව නිරන්තර පිරිසිඳු වීම සහ උෂ්ණත්වයට නිරාවරණය වීම වැනි වැළැක්වීමේ උපදෙස් තිබේ.  අනෙක් උපදෙස් කෙසේ වෙතත් පොලිසිය සහ ප්‍රජාවේ ඇතැම් ‘ක්‍රියාකාරී‘ සාමාජිකයන් විසින් ඉහලින් ම ඔසවා ඇත්තේ මේ මුඛ ආවරණ උපදේශය බව පෙනි යයි. ඊයේ පෙරේදා දුන්   පැය හයක කාලයක් තුළ ඇඳිරි නිති විරාමය ඇතුලේ නිර්මාණය වු මිනිස් පොදි අතර ට කඩා වැදුනු පොලිසියමුඛ ආවරණ නොමැතිවුන් තර්ජනය කොට පළවා හරිනු අපි අත්දුටුවෙමු.  තර්කය පෙර පරිදි ම ‘ආරක්ෂාව‘ ය !
‘ආරක්ෂාව‘ !!
මෙය මෙසේ වන්නේ කෙසේ ද ? 
අවුරුද්දක ට පෙර නැගුන තර්ක, අද  දිනයේ නැගෙන තර්ක වල ට පරස්පර වන්නේ කෙසේ ද ? 
වෙනස ඇත්තේ කොරෝනා ගර්ජනය ඉදිරියේ සියළු ම දෙනා ට මේ තත්වය ට යන්න ට සිදු විමත්, අවුරුද්දක ට පෙර මේ තත්වය කිසියම් නිශ්චිත ජනවර්ගයක් පමණක් පදනම් කරගත්තක් විමත් ද ? එසේ නම් අවුරුද්ක ට පෙර මේ තහනම පිටුපස පැවතියේ එසේ නිශ්චිත ජනවර්ගයක් පදනම් කර ගත්තක් නම්, ඒ පැහැදිලි ව ම ‘වර්ගවාදයක්‘ බව අවුරුද්දක ට පසු කොරෝනාව විසින් හෝ අද අප ට පැහැදිලි කරමින් තිබේ ද ? 
අවුරුද්දක් යන්න ට පෙර ‘මුකවාඩම‘ විසින් අප ට කියා දෙන්නේ වර්ගවාදි තර්ක සහ එවැන්නක් විසින් පදනම් කරගනු ලබන ‘ආරක්ෂාව‘ වැනි තර්කයන් හී ඇති පුස්ස නොවේ ද ? 

Monday, March 23, 2020

පරපීඩාකාමිත්වයේ අප රක්නා උරුමය

සිංහලෙන් 'නවක වධය' , 'රැග' හෙවත් 'රැග් ඒක' ය.  සිංහලෙන් කියන්නා සේ ම මේ වධයකි: හිංසාවකි.  වධහිංසාවන් පලප්‍රෙයා්ජනවත් දේ ලෙස බාරගත්තේත්, ඒ්වා අගය කළේත්, සමාජය හික්මවන්න ට, පාලනය කරන්න ට දියුණු ක්‍රමශිල්ප අහිමි පෞරාණික සමාජයන් ය.  වධ හිංසාව දියුණු, ශිලාචාර සමාජයක් තුළ සැළකෙන්නෙ පිළිකුල් සහගත දෙයක් ලෙස ය.  වැළැක්විය යුත්තක් ලෙස ය.  

එසේ විය යුතු ව තිබිය දී, තවදුරටත් වධහිංසාවක් පවත්වා ෙගන යන, එය සාධාරනීකරණය කරන සමාජයක් අදත් පවතිනම්   එය යැවිය යුත්තේ කුමන කටුගෙයකට ද ?

නවකයකු වීම වධහිංසාවට ලක් විමට තරම් සුදුසුකමක් ලෙස සළකන තැනක 'පරිනතයින්'  හෝ ‘ජ්‍යේෂ්ටයින්'  කුමන විදියක අය විය හැකි ද ? 

මේ ප්‍රශ්න අසන්න ට වන්නේ 'විශ්ව විද්‍යාල' වැනි නුතනත්වයේ හා ශිෂ්ටත්වයේ මුදුන්මල්කඩක් විය යුතු ආයතනයක් සම්බන්ධයෙන්නම්...................??

අවාසනාවකට එය එසේ ය; ඒ් මේ ලංකාව ගැන ය.  

නවක වධ සංසිද්ධින් විටින් විට කරලියට පැමිණ බැස යයි.  මාතෘකාවක් ලෙස එය අපේ සමාජයට වැදගත් වන්නේ කොයි තරම් දුරකට ද යන්න පසෙක තිබියදී එහි අඛණ්ඩතාවය නිරීක්ෂණය කළ විට පෙනි යන්නේ අපරාධ  සිදු වන්න ට ඉඩ හැර නිහැඩියාව තුළින් ඒ්වා ආරක්ෂා කිරීම මගින් අපි සාපරාධී සමාජයක් බව ට පත් වී ඇති බවයි.  

මේ තත්වය දරුණු වන්නේ ශිෂ්ටත්වයේ සංකේතයක් විය යුතු, නුතනත්වයේ උති උත්කෘෂ්ට නිපැයුමක් විය යුතු විශ්වවිද්‍යාල කේන්ද්‍ර කොට ගෙන මේ අශිෂ්ට සම්ප්‍රදාය ක්‍රියාත්මක වීම නිසා ම පමණක් නො වේ; එවන් පසුගාමි උරුමයක් කරගසා ගෙන යන කරුමය දරන්නේ ඊනියා 'ප්‍රතගිශීලින්' විසින් වීම ද නිසා ය !

මේ ටික කියන්න ට හිතුනේ කොරෝනා කතිකාව ඇතුළේ යට ගසමින් තියෙන තවත් සාපරාධි නවක වධ හිංසාවක් සම්බන්ධ පුවතක් නිසා ය  එය ‘ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්ව විද්‍යාලය‘ බව ට පෙරලන ලද අතීත පිරිවෙනක වර්තමාන අවසන් වසර ශිෂ්‍යයන් විසින් ට්‍රැක්ටර්  ටයරයකට යටකිරීමෙන් මාරාන්තික තුවාල ලද ප්‍රථම වසර ශිෂ්‍යයකු සම්බන්ධයෙනි. 


මේ කතාව සම්පූර්ණ කිරිමට වැදගත් යයි සිතන වීඩියෝ ක්ලිපයක් ද මේ සටහන ට සම්බන්ධ කරමි.