රදගුරු රායප්පු ජෝෂප් ගැන පට්ට ම වෛරයකින් තමන් ම පිච්චෙමින් ඉන්නා කීපදෙනෙක් ද නැතුවා නො වේ. කොහොමටත් උන්නාන්සේ උතුරේ පූජනීය උත්තමාචාරයට ලක් වන තරමට දකුණේ එසේ නො වීම තේරුම් ගන්න ඒ තරම් අමාරු දෙයක් නො වේ.
ඒත් මේ වෛරී ප්‍රකාශනවලින් උන්වහන්සේ ට නැනෝවක් සයිස් අවුලක්වත් නොවුණ එකත් තේරුම් ගන්න අමාරු දෙයක් නොවෙයි. සැකයක් නැතිව ම උන්වහන්සේ හිටියේ තමන්ගේ හෘදය සාක්ෂ්‍යය තුළින් අමතන දෙවියන් වහන්සේ එක්ක වීම බව ඒකට හේතුව හෙව්වොත් පැහැදිලි ව පෙනේවි.
තවත් සාමාජිකයන් තුන් දෙනෙක් එක්ක දූත කණ්ඩායමක සාමාජිකයෙක් විදියට අවුරුදු කීපයකට පෙර උන්වහන්සේ එක්ක විනාඩි 15ක කාලයකට මුණ ගැසෙන්නට මටත් අවස්ථාවක් ලැබුණා. අපේ සාකච්ඡාව පටන් ගන්න ටිකට කළින් අපි ගිහින් හිටපු නිසා වේලාසන තේ පැන් සැදයත් අපට භුක්ති විඳින්න ට ලැබුණා. ඒ අතර එතන සෙමනේරියේ ඉගෙන ගන්නා පොඩි අන් දෙන්නෙක් ගේ වලියක්. ඒ දෙන්නාම කැඳවා, දෙන්නාගෙන් ම කෙටියෙන් කරුණු අසා, දෙන්නාටම සැර වේවැල් පාරවල් දෙක ගැනේ දීලා පිටත් කරද්දී පොඩි අන් දෙන්නගෙම ඇස් කඳුළින් බර වෙලා. මට ඒ වෙලාවේනම් රදගුරුතුමා ගැන ඇති වුණේ එතරම් ප්‍රසන්න හැඟීමක් නෙවෙයි. “ඇයි ඒ පොඩි එවුන්ට ගහන්නේ ?“ මට අහන්න ඕන වුණා. ඒත් න්‍යායපත්‍රෙය් ඒකට ඉඩක් නෑ. “ඔහොම කළාට, නපුරුයි වගේ පෙන්නුවට කෑම බිම ටිකද, බොහෙත් පෙත්තක්ද, මුකුත් අඩුවෙන්න උන්නාන්සේ ඉඩ දෙන්නේ නෑ“ පස්සේ ඒ ගැන වෙන කෙනෙක් පැහැදිලි කළේ එහෙමයි. ඒත් ශිෂ්‍යයෙක්. හරි දේ කියල තමන්ට තේරුන දේ වෙනුවෙන් පට්ට දැඩි විදියට පෙනි ඉන්න එක, මොන ම කොන්දේසියක් යටතේවත් ඒක අතාරින්න සූදානමක් නැතිකම ඒ ටික වෙලාව ඇතුළේ මම අත්දැකපු දෙයක්. අනිත් කෙනා තේරුම්ගන්න උන්වහන්සේ මහ ලොකු වෙලාවක් ගත කරන්නේ නැහැ. අපි හැමෝටම ලැබෙන්නේ කෙටි වෙලාවක්. ඒ වගේම උන්වහන්සේ ගන්නෙත් ඊටත් වඩා කෙටි වෙලාවක්. ඒ කියන දේ ඉතා පැහැදිලියි. ආයි තුන් තේරුම් කර ගන්න දෙයක් නැහැ. අපට කළින් අනිත් එපොයින්මන්ට් එක ඒ ප්‍රදේශය පාලනය කරපු එල්ටීටීඊ අධිකාරියේ නායකයන් දෙන්නෙක් එක්ක. එක්කෙනෙක් දයා මාස්ටර්. හිනාවකින් පිළිගත්තත් එතනත් පොඩි වලියක් වගේ දැනුනු නිසා මම අපේ පරිවර්තක මිත්‍රයගෙන් ඇහුවා, ‘ මොකක්ද මේ කේස් එක?“ කියල. ඒ දවස්වල ශ්‍රීලංකා රාජ්‍යය මේ ප්‍රදේශ පැනඩෝල් පෙත්තක්වත් එන්න නොදී හිර කර ගෙන හිටියේ. පෙට්රල්, ඩිසල්, ලාම්පුතෙල් වගේ දේවලුත් ලොකු සීමාවක් යටතේ තුන් හතර පොළකින් අවසර අනුමැති අරන් ගේන්න ලැබුණේ. (අර දරුවන් ගැන අර විදියේ බලාගැනීමක් ගැන තවත් දරුවෙක් ඒ කතාව කියන්නේ මේ පසුබිමත් එක්ක) කරන්ට් එක අත්‍යවශ්‍ය තැන්වලට ලැබුණේ එල්ටීටීඊ පාලනාධිකාරියෙන් ඉතාම සීමිත සම්පත් යටතේ ක්‍රියාත්මක කරපු ජෙනරේටර් වලින්. දැන් අර වලිය ඒ වගේ දෙයක් ගැන. දයා මාස්ටර්ලට සිදු වුණ බවක් පෙනුනා විනාඩි පහක්-හයක් යනන් කලින් රදගුරුතුමාට එකඟ වෙන්න. එල්ටීටීඊයට සම්බන්ධ කරමින් රදගුරු රායප්පු ජෝෂප් ගැන තිත්ත රස කතා පොට්ටනි ගණන් බෝල ගහන කට්ටිය ඒ ගැන දන්න ඇටයක් නැති බව ඒ විනාඩ් කීපය ඇතුළේ අපට පෙනී ගියා. හැබැයි දෙගොල්ලම දෙගොල්ලන්ට ඇත්ත වශයෙන් ම ගරු කර ගන්නා බවක් පෙනුනා.
ඊට පස්සේ අපේ වෙලාව. අපේ තේ කෝප්ප මණ්ඩි හරියේ එතකොටත්. හැබැයි වෙලාවේ ප්‍රමාදයක් නැහැ. විනාඩි එකහමාරක් වගේ ඇතුළත අපේ පුද්ගලික නම්-ගම් ඇතුළු හඳනාගැනීම්. ඉවර වෙනවත් එකක් ම උන්නාන්සේ මේ සාක්ච්ඡාව ගැන දැනුවත් කරල කොළඹින් අපේ කට්ටිය එවල තිබුණ ලියුම අර ගෙන ඒකේ වැඩේ කෙරෙන්න ඕන කොහොමද කියල උන්නාන්සේගේ අදහස කීවා. ඒ කියන්නේ උන්නාන්සේ මේ හැම දේට ම හෝම්වර්ක් කරල, සූදානමින් ඉන්නේ. ඒ සංවිධානාත්මකබව පට්ට ! අපි ගාව තිබුණ සැලසුම හැබැයි වෙනස් ටිකක් විතර. අපි ඒක කීවා ම උන්වහන්සේ අංක එක, දෙක, තුන කියමින් ඒකේ තියෙන අවුල් ටික කියන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ ඇහුවා ඒ තත්වයන් ඇතුලේ අපි හිතනවද කියල එහෙම කරන එකෙන් මේ වැඩේ හරි යයි කියල. ඉතින් ඔක්කොම හරි; එකඟ වෙනව හැරෙන්න අපට කරන්න වෙන දෙයක් නැහැ. කොලඹ ඉඳන් හදන ප්ලෑනකට වඩා පට්ට ප්‍රැක්ටිකල් ප්ලෑන් එකක් එක්ක රදගුරු තුමා හැබෑම සූදානමකින් හිටියේ.
දළදාව වගේ දේශපාලන බල මෙවලමක් හැටියට මඩු මාතා සුරුවමත් පාවිච්චි කරන්න නිල්-කොල-රතු වෛවාරණ පාලක රැළ ටුයි එකක් දෙමින් ඉන්නේ අද ඊයෙක ඉඳුන් නෙවෙයි. සංහල-දමිළ ජනයා එකතු කරන සාමයේ සහ සහජීවනයේ පරාදිසයක් වුණ මඩු දේවස්ථානය, මේ ජනයා වෙන් කිරීම, එකාට එකා කා කොටා ගන්නා තත්වයකට පත් කිරිම සඳහා කාලෙක ඉඳන් ම ව්‍යාපෘති තිබුණා. ශ්‍රී ලංකා රාජය හමුදා මඩු පුදබිම යටත් කරගන්නා විට ඒ පළාතේ මිනිස්සු ආරක්ෂිත ප්‍රදේශ දිහාට පළායන්න ගත්තා. රදගුරුතුමා ඇතුළු පිරිසත් මඩු සුරුවමත් අර ගෙන ඔවුන් සමඟ ගියා. ඔන්න ඉතින් චෝදනාවක් ! රදගුරු රායප්පු ජෝෂප් කොටි පාලන ප්‍රදේශයට මඩු මාතාව පාවා දෙයි කියලා යෝධ පෝස්ටර් දකුනේ වදින්න ගත්තා. මුඩු මාතාව කොට්න්ගෙන් බේරා ගනිමු කියල මේ මහා බැතිමත් වයාපාරය ගෙන ගියේ පල්ලිවලට පහර දීල, පෙට්රල් බෝම්බ-ග්‍රෙනේඩ් ගහලා, බැතිමතුන් පිටින් ම පල්ලිවලට ගිණි අවුලවන්න ගිය ඇත්තොම වෙච්ච එක ඓතිහාසික සරදමක් වගෙයි.
රදගුරුතුමා මේ ගැන ඇහුවම කිව්වේ මෙච්චරයිි;
“මගේ ජනතාව ගමන් කරන දිහාට යනව හැර මම වෙන කොහේ යන්න ද ?“
ඇත්ත ! උන්වහන්සේ ජනතාවට බොරු එඩ්‍රස් දෙන්න පාලකයෝ එක්ක ඩීල් ගැහුවේ නැහැ. පාලකයන් කොයි පාටද, කොයි ජාතියෙද, උතුරෙම අය ද, දකුණෙන් ද වගේ කිසි දෙයක් අදාල කර ගත්තෙත් නැහැ. 2009න් පස්සේ තනිකර දකුණෙන් ගෙන ආ මිලිටරි පාලනයකට උතුර යටත් කරල තියෙන වෙලාවෙදීත් උන්වහන්සේ ඒ අධිකාරින්ට සම්පූර්ණ සහයෝගය දෙමින් දකුණේ පාලකයන් ට කීවේ දැන් දැන් ම , වහාම සිවිල් පාලනයකට ඉඩ හදා, පිඩිත ජාතීන් ගේ ප්‍රශ්න විසඳිය යුතු බවයි.
2011 අවුරුද්දේ ජනවාරි 08 වෙනිදා උන්වහන්සේ LLRC හෙවත් ‘උගත් පාඩම් හා ප්‍රතිසංවිධානය සඳහා කොමිසම‘ හමුවට යනවා. එතන දී උන්වහන්සේ මෙන්න මේ ප්‍රශ්නය අහනවා.
“2008 ඔක්කෝබර් මාසය වෙද්දී ශ්‍රී ලංකා රජයේ පරිපාලන සංඛ්‍යාෙල්ඛණ අනුව වන්නි ප්‍රදේශවල ජීවත් වුණ 4,29,059 ජනතාව 2009 ජූලි 10 ශ්‍රී ලංකා රජය එක්සත් ජාතින් ගේ සංවිධානයේ උදව් ඇතිව කරන සංගණනයේදී 2,82,380ක් වුණේ කොහොමද ? 1,46,679ක් මනුස්සයන්ට වුනේ මොකක්ද කියල කරුණාකර පැහැදිලි කිරිමක් කරන්න“
මේ ලියවිල්ලේ තවත් දේවල් තිබුණා. ඒ හැම දේමත්, ඔක්කෝටමත් වඩා මෙන්න මේ ප්‍රශ්නය නයාට අඳුකොල වගේ ප්‍රහ්නයක් වුණා. ඇයි ඒ ? මේ සංඛ්‍යාෙල්ඛන කාගේ ද ? ඒවා සම්පූර්ණයෙන් ම ශ්‍රි ලංකා රජයේ නිල සංඛ්‍යාෙල්ඛණ. ඒ හැර තමන්ගේ ගම්වල්, තමන්ගේ වැඩපොලවල, තමන්ගේ විශ්වවිද්‍යාලවල, තමන්ගේ පවුල් වල මේ නැති වුණ මිනිස්සුන්ගේ දන්න කියන අය ඒ නැති වුණ අය කෝ කියමින් හොයමින් ඉන්නවා. ඒක වැරදි ද ? නිකමට හිතන්න; තම තමන් ගේ සමීපතමයා, එක පාරට ම හොයාගන්න නැති තත්වයක් ආවොත් තමුන්ට ඒක දැනෙන්නේ කොහොමද කියලා. හැම පැත්තෙන් ම බැට කාලා, පීඩිත ව, වහල්භාවයට පත් කොට, බෙලහින ව ඉන්න මේ මිනිස්සුන්ට ඔය ප්‍රශ්නය හඬ නගා අහගන්න බැරි වෙන එක තේරුම් ගන්න පුළුවන් නේ ද ? අන්න එතනදි තමයි මන්නාරමේ සහ උතුරේ මුලු කතෝලික සංඝය එක්ක එකතු වෙලා මේ අසරණ, පීඩිත මිනිස්සුන්ගේ හඬ බවට රදගුරු රායප්පු ජෝෂප් පත් වෙන්නේ.
ඒක තමයි කිතුනුකම ! ඒක තමයි යහපත් එඬේරකම ! ඒක තමයි මනුස්සකම !
අමනුස්ස සමාජයක දී ඒ වගේ මනුස්සකමක් ‘ත්‍රස්තවාදය‘ හෝ වෙනයම් ‘සාපරාධයක‘ නමින් හඳුනාගැනිම පුදුමයක් නෙවෙයි. ඒත් ඒ අමනුස්ස සමාජය, අපි වටේ තියෙන අන්තිම මනුස්ස ශිෂ්ටාචාරයත් විනාශ කරල දාන්න කළින්, ඔය අමනුස්සකමටම රට,ජාතිය, ආගම කිය කිය කඩේ ගිහින් අනිත් හැමෝටමත්, හැමදේකටමත් කෙලෝ ගෙන තමනුත් නැති භංගස්ථාන වෙන්න කළින් මේ විදියේ ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් හරි ඔළුවට දෙන්න ඕනමයි කියල හිතුනා; ලිව්වා.
සැබෑ එඬේරික රායප්පු ජෝෂප් රදගුරු තුමනි, දෙවියන්වහන්සේ අභිමුව අප වෙනුවෙන් යාඥා කරනු මැන !
