අද දෙසැම්බර් 10; ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දිනය. ඔබත්-මාත් අයිති වෙන හෝමෝසේෆියන් නමින් හදුන්වන මානව වර්ගයා මේ පොළොව මත්තේ බිහි වෙලා දැන් වෙද්දී අවුරුදු දෙලක්ෂයකුත්-තුන්ලක්ෂයකුත් අතර වගේ කාලයක් ලු. හැබැයි මානව විද්‍යාව ඔය කතාව කියන්නේ මේ අපේ ශරීර කූඩු සම්බන්ධයෙන් හොයල බලල.
ඒත්, මානවයා නැත්නම් මනුෂ්‍යයා කියන්නේ ශරීර කූඩුවක් විතරක් නෙවෙයි නේ.
අද ඔය අනුස්මරණය කෙරෙන මානව හිමිකම් දිනයට පදනම විශ්ව මානව හිමිකම් ප්‍රඥප්තිය සම්මත කරගැනීම;අද වගේ දවසක ලු, ලෝකයේ ඔක්කොම වගේ රාජ්‍ය එකතු වුණ එක්සත් ජාතින්ගේ මහා සම්මේලනයකදී මේ නිල එකගතාවයට ආවේ.
මනුෂ්‍යයෙක් හැටියට පිළි ගත හැක්කේ හිමිකම් භුක්ති විදීමේ තත්වයක් ඇති අයෙක් බවට මේ ප්‍රඥප්තියෙන් රාජ්‍යයන් පිළිගත්තා. එක් අතෙකින් මානව හිමිකම් කියන්නේ රාජ්‍ය වගකීමක් බවට පත්වීමකුත් එක්ක ම අනිත් අතින් රාජ්‍යය එ තැනට ගෙන ඒමේ පුරවැසි සමාජ වගකීමකුත් ඒ හරහා අවධාරණය කෙරෙන බව තේරුම් ගතෑකි.
මේ එකගතාවයට එන ගමන වැටිල තියෙන්නේ 'අපිත් මනුෂ්‍යයෝ' කියල පිළිගන්න බලකරපු දීර්ඝ අරගල ඉතිහාසයකින්. ක්‍රි.පූ. හැත්තෑ ගණන්වල ස්පාර්ටකස්ලා මෙහෙයවපු වහල් කැරලි අපි දන්න ඉතිහාසයේ මුල් සිද්ධි. ඊට පස්සේ එංගලන්තයේ, ප්‍රංශයේ, රුසියාවේ, ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ඉදිරි පිමි ගණනාවක් සලකුණු කළ නැගිටීම්.
මේ හැම දේ ම හරහා නූතන මනුෂ්‍යයා ගැන කියවාගැනීම මූලික වශයෙන් බටහිර ශිෂ්ටාචාරයෙන් මතු වුණ බව ඇත්ත. ඒක පිළිගන්න නිහතමානි වීම, මනුෂ්‍යත්වය අහිමි වීමක් නෙවෙයි. "ඕවා බටහිර සංකල්ප" කියලා මොට්ට මෝල්‍ කතා කියන පොරවලට උත්තර දෙන්න ඕන, නැති ඉතිහාසයක් පෙරදිග වෙනුවෙන් ලිවීමෙන් නෙවෙයි; කොන්ද පන ඇතිව 'ඉතින් මොකෝ' කියා ආපස්‍සට ඇසීමෙන්. මනුෂ්‍යත්වය දිනා ගත හැක්කේ ඒ විදියෙන්.
මානව හිමිකම් දින සටහන්-2:
______________________________
මනුෂ්‍යාත්මභාවයක්, මනුස්ස ශරීර කූඩුවකට හිමිවෙන්නේ හිමිකම් භුක්ති විදිමේ පුළුවන්කමත් එක්කනම්, ඒක රාජ්‍යයේත්, ඒ රාජ්‍යය කරවන ආණ්ඩුවේත්, ඒ තුළ වාසය කරන වැසියාගේත් ප්‍රධාන වගකීමකුත් වෙනවා, එවැනි ජීවිතයක් නිර්මාණය කිරීම.
රාජ්‍යය කරවන ආණ්ඩුව එතැනට මෙහෙයවාගන්න එකත් වැසියාගේ ම වැඩක්. ඒක කවුරුවත් උඩින් ඇවිත් කරල දෙන එකක් නෑ. රටක්-රාජ්‍යයක් හැටියට ගත්තොත් උඩින් එහෙම දෙයක් කඩා පාත් වුණත්, ඒ ඔය කියන එක ම නොවෙන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නේ සංකල්පේ මූලික ම බටහිර වුණත්, ඕක අපේ දේකුත් වෙනකම් අපට අත් කර ගන්න බැරි වෙනවා.
දැන් ලංකාවේ යථාර්ථය ඔන්න ඕකයි.
මුළින් ම ආණ්ඩුවක් විසින් ශ්‍රීලංකාව කියන රාජ්‍යය වෙනුවෙන් මූලික අයිතිවාසිකම් කියල පිළිගැනීමක් කරන්නේ 1972 ව්‍යවස්ථාවෙන්. ඇත්තම කීවොත් ඒකෙන් මානව හිමිකම් තහවුරු වෙන්න වෙච්ච අලයක් නෑ. කඩ වුණොත් සොරි කියන්නවත් බැදීමක් නෑ! හරියට ම කියතොත් මේ ඉමිටේෂන් කරාබුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ කොටල දැම්මේ සුළුජාතීන්ට එරෙහි පීඩනයට බාධාවන් ඇති කරපු, කලින් ව්‍යවස්ථාවේ 29(2) වගේ කොන්දේසිවලට කෙලවල දාන්න ! ඒ කියන්නේ ඔය මුල් ම මූලික හිමිකම් කියන්නෙම හිමිකම් විරෝධි විගඩමක්!
78 ව්‍යවස්ථාවෙන් මේ මූලික හිමිකම්වලට ක්‍රියාත්මක තේරුමක් දුන්නා. ඒක එක්තරා ඉදිරි පියවරක්. ඒ පිටිපස්සේ තිබුණේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධනයේ ඕනකම. ජීවිතයට ඇති අයිතියවත්, සමාජ-ආර්ථික අයිතීන්වත් තවදුරටත් මූලික හිමිකම් වුණේ නෑ. පුදුම වෙන්න දෙයක් නෑ. එහෙම දේකට බලකරන්න තරමට ලංකාවේ ඒ ඕනකම තියෙන බලවේගයක් නිර්මාණය වෙලා නෑ. ඒක කරන්න ඕන අය ඒකත් ආණ්ඩුවකින් කරන්න ඕන කියන ට්‍රැජඩිමය කොමඩියේ බවයි තාමත් පේන්නේ.
අනිත් අතින් මානව හිමිකම් ගැන අදත් ලංකාවේ ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය සලකුණු වෙන්නේ ජාතික ප්‍රශ්නයෙන්. මානව හිමිකම් හී පදනම් හැටියට සැළකෙන පුරවැසි සමානාත්මතාවයත්, ගරුත්වයත් ගැන සියළු ප්‍රශ්න, මේ නිශ්චිත ප්‍රශ්නය මග හැර ගිහින් කතා කිරීම අර කී ට්‍රැජඩිමය කොමඩියේ ම කොටසක්.
ලංකාවේ මහජාතික පදනමේ වැඩකරන කට්ටියට ආර්ථික අර්බුදයක් හැටියට දැනෙන්නේ ශ්‍රීලංකාව නමින් ගොඩ නැගූ වර්ගතාන්ත්‍රික රාජ්‍යයේ දේශපාලන අර්බුදය බව තේරුම් ගන්නා තාක් ඔය කොමඩිය ඉහළින් ම රග දැක්වේවි.
සටහන අවසන් කරන්න කළින් තව එක දෙයක් විතරක් සළකුනු කරන්නම්; අවසන් වතාවට උසස්පෙළ දේශපාලන විද්‍යා පිළිතුරු ගැන විවරණයක් දක්වා ඇති 2016දී විද්‍යාර්ථීන්ගේ අඩු ම හා ව්‍යාකූලතම දැනුම සහිත කළාපයක් හැටියට සළකුනු වෙන්නේ 'මානව හිමිකම්'! ඒ දේශපාලන විද්‍යාව හදාරපු හාදයන් ගේ තත්වය!!
අද උදේ මට යන්න සිදු වුණා, අපේ මිත්‍රයන් කණ්ඩායමක් විසින් කැදවපු මානව හිමිකම් දින සමරුවකට, කොළඹ පදනම් ආයතනයට. එස්. සිවගුරුනාදන්, නීතිඥ ස්වස්තිකා ආරුමුගම්, ජේ. ජෙගන්, මහාචාර්ය, අර්ජුන පරාක්‍රම, නීතිඥ සාලිය පීරිස්, ජෝෂප් ස්ටාලින්ගේ කතා වල (අතරින් පතර එකතු කරපු ජාත්‍යන්තර සුබපැතුම් වීඩියෝ පණිවුඩ එක්ක) ශ්‍රාවකයකු හැටියට පැය ගානක් ගෙවා දමන්නට මටත් සිදු වුණා. එහි සිටි තවත් මා දන්නා සහ නොදන්නා පන්සියයකට අඩු ඉතිරි ශ්‍රාවක පිරිසට කොහොම දැනුනාදැයි මම දන්නේ නෑ. හැබැයි ඒ කිසිවෙක් හෝ ඔවුන් ඇමතූ මේ කතා කිසිවකින් මහපොළොවේ සම්මුතියක් ගොඩනැගීම ගැන කථිකාවට ඉඩක් ලැබුණේනම් නෑ. ඒක අනිත් අයට මට තරම් ප්‍රශ්නයක් වෙන එකකුත් නෑ.
මට සමහර විට දැනෙන්නේ මේ වගේ 'වැඩ' ඒ වැනි ඇත්ත කථිකාවක් මගහැරීම සදහා ම ඇටවෙන ඒවා ද කියන ප්‍රශ්නයයි. සමාවෙන්න;ඔය නම් කියවුණ අය හෝ කිසිම කණ්ඩායමක් ඉලක්ක කරපු චෝදනාවක් නෙවෙයි. සමහර විට ඔවුනුත් ඒ ඒ අයට සෙට්‍ වෙන ෆැන්ටසිවල ගිලී යාම නිසා නොදැන ම මිස් වෙනවා වෙන්නත් පුළුවන්.
